Öğrenilmiş çaresizlikler
Geçenlerde 1912 Karşıyaka Derneği’nin istişare toplantısı vardı. Bu toplantıya Başkan Mutlu Altuğ , Basketbol Şube Başkanı Turgay Büyükkarcı da katıldı. Kendilerini uzun uzun dinledik. Gerçekten zor bir dönemde görev yapıyorlar. Yakındıkları şey ise hep aynı. Yıllardır halının altına süpürülenlerin bir şekilde ortaya çıkması. İsmini dahi unuttuğumuz oyuncuların alacakları, hacizleri, vs...
Bulundukları durumun tarifiyle ilgili yapılan benzetmeleri ise çok gerçekçiydi: ‘’Önümüzü sürekli temizliyoruz ama arkamızdan çığ geldiğini de görüyoruz.’’
46 milyon TL borç ve sürekli çalınan kapı yıpratır, moral de bozar, havlu da arttırtır. Bizler yıllardır öğrenilmiş çaresizliklerin peşinden koştuk. Hiç de sıkılmadan, bıkmadan. Bugün de aynı... Benzer şikayetler ve sitemlerde bulunduk. Taleplerimiz bile birbirinin ikizi gibiydi. Önce cenderenin içerisinde savrulduk, sonra sıkıştık ve hep aynı hataları yaptık. Kar topunu büyütüp, büyütüp kendimizi ezecek, kulübümüzü yok edecek duruma getirdik. Sonunu bildiğimiz filmi izlemekten hiç sıkılmadık...
Belki klasik olacak ama bizler balık tutmayı öğrenemediğimiz gibi nasıl tutulacağını da sormadık, merak da etmedik, zaman dahi ayırmadık. Hep kılçıksız olanı tercih ettik.
Değerli dostlar,
Deniz bitti, gemi karaya oturdu. Geçenlerde bir kampanya önerdim. Gazetemin bile hoşuna gitti. Sayfada ciddi bir yer ayırdı. Söylediklerimin doğrusu, yanlış, zorluğu olabilirdi, gerçekçi gelmeyebilirdi. Bunların hepsini geçiniz... Amacım bir şeyleri işaret etmekti...
Lafla, sözle her şeyi söyleyip durumumuzu mükemmel tarif edebiliyoruz. Ama soruna kafa yormuyoruz. Akıl üretmiyoruz. Hala ondan, bundan medet umuyoruz. Para bekliyoruz. Bir çılgının çıkacağını hayal ediyor, yerimizde sayıyoruz... Çoğu şey mazide kaldı. Artık böyle bir dünya yok, yok, yok...
‘’Ticari bir aktivasyon oluşturalım. Bunu KSK’lilik ruhuna dönüştürelim. Yeşil-kırmızıyı ön plana çıkaralım. Çaresizliği ve kurtuluşu işleyelim. Diriliş mesajları verelim. Çaba gösterelim, akıl yoralım, hayatta kalabilmek için efor sarf edelim, yaşam mücadelesi için ter dökelim’’ dedim. Çok yakın çevrem dışında kimseden ses çıkmadı. Bugün küçültülmüş paraları buluyor olabiliriz. Yarın onu da bulamayacağız. O zaman, bu kulübü hayatının bir parçası olarak gören bizler emin olun çok üzüleceğiz.
Her bahar bir çiçekle gelirmiş.
Gelin ucundan da olsa iyi bir şeyleri başlatalım.
