İç yazışmalar
Ben bir araştırmacı gazeteciyim. Aşağıdaki iki temel konuyu, bana hemen ödenek çıkarmaları için yönetime önerdim.
Nedense bu iki konuyu da uygun görmediler. Halbuki ben bu konuları araştırmayı gazeteme, vatanıma, hatta insanlığa hizmet olsun diye düşünmüştüm:
1- Washington ve New York’taki hayat kadınlarının tavırlarının karşılaştırılmalı analizi. Bu konu sadece teoriyle çözülemez, kapsamlı bir saha araştırması da gerektiğinden talep ettiğim ödenek hayli yüksek.
2- Hangi şehirde daha kaliteli Japon viskisi bulunduğu yolunda kapsamlı bir araştırmacı gazetecilik yapılacak. Tek başıma olduğumdan bu araştırma için tadımları da bizzat yapacağım. Bu bizzat deneme meselesi birinci öneride de vardı, ama orada bunu açıkça yazmamın sorun yarataca- ğını düşündüğümden meseleyi üstü kapalı geçmiştim.
Bu iki önerimi de reddettiler.
Bunu muhakkak Selçuk Tepeli yapmıştır. Burada benimle birlikte saha araştırmasına katılabilseydi, projelerimi muhakkak onaylardı diye düşünüyorum. En kötü senaryo ise, aslında bu projelerde bensiz çalışmak istemesi olabilir. İlkokuldan beri garip garip haber projelerini listeleyip, bir gün yapılır diye çerçeveleterek evinin duvarlarına astığı rivayet ediliyor! Neyse, bunları aklıma bile getirmek istemiyorum.
*
Ne olur ne olmaz diye yedekte tuttuğum başka araştırmacı gazetecilik önerilerim de vardı.
Örneğin, New York’ta kucak dansı yapılan mekânların hepsini dolaşacak ve kendimi feda edip bizzat deneyerek “Şehrin en iyi kucak dansı yapılan yerleri” rehberi hazırlayacaktım.
Bunun da kıskanç Selçuk Tepeli tarafından engellendiğini düşünüyorum.
*
Bir cruise modası almış başını gidiyor. Bu cruise gezisine katılan insanlar neden bu kadar çekiciler; buralarda neler yapıyor, nasıl eğleniyor ve nasıl vakit geçiriyorlar? Bence bu ve bunun gibi hayati sorulara, araştırmacı gazetecilik içinde cevap bulunması gerekiyor.
Halktan ve adaletten yana her namuslu araştırmacı gazetecinin muhakkak ilgilenmesi gereken türde konular bunlar.
Yönetime gönderdiğim projede New York ve Miami kalkışlı tüm cruise seyahatlerine ailemle birlikte katılıp konuyu yerinde araştıracaktım. Biletimin first class olmasını istemem okuyucumuzun kalitesini düşündüğümdendi, yoksa kendim için bir şey istedimse namerdim.
Aileyle birlikte yapılan cruise deneyiminden sonra projemi genişletmek için bir de metresle çıkılan cruise deneyimini yaşayıp yazacaktım. “Cruise gezisinde bir adamın yanında karısı ve çocuğunun olması ile metresinin bulunması arasında ne farklar var, insan hangisinde daha mutlu oluyor?” gibi konuları araştıracaktım. Yine malum nedenlerle bu önerim de reddedildi.
*
Haydi diyelim ki yukarıda teklif ettiğim tüm projeler reddedildi. Ama son önerimin neden kabul edilmediğini bir türlü anlamadım. Halbuki o insanlığın geleceğiyle, bireysel mutluluk yollarıyla ilgili bir araştırmacı gazetecilik projesiydi.
Projeyi kendim anlatmak yerine, bana kıskanç Selçuk Tepeli’den gelen ret yazısını aynen yayınlıyorum.
“Serdar Bey,
Buradaki yaygın kanı, senin artık tamamen delirmiş olduğun yolundadır. California’da yeni başlamış bir trendi yerinde incelemek ve deneyimi bizzat yaşamak için izin ve ödenek istemişsin.
Açıkçası ben ‘hangi şarap ile marihuananın daha güzel eşleştiği’ konusunun neden bu kadar önemli, hatta senin dediğin gibi ‘bir ulusal güvenlik meselesi’ olduğunu pek anlamadım. O bir yana; araştırmayı yapsan da sonra uzun süre haberi yazacak durumda olamayacağın için ödenek de boşa gidecek. Hangi şarap ile hangi yemeğin eşleştiğini araştırmak belki olabilirdi ama marihuana ile şarap eşleşmesi biraz uçuk geldi bana.”
*
Bunun üzerine, “Madem hangi şarapla hangi yemeğin eşleşeceğini araştırmak uygun oluyor, o zaman bana sadece iki restoranda bunun nasıl yapıldığını incelemek için ödenek verin” dedim. Seçtiğim iki restoran Per Se ve Masa idi. Toplam 4 bin dolarla ikisinde de mütevazı bir yemek mümkündü, ama buna bile ödenek vermediler.
Bu gidişle bu ülkede araştırmacı gazetecilik yapma imkânım hiç olmayacak galiba.
