Ecevit'i anarken...

5 Kasım, Ecevit’in onuncu ölüm yıldönümüydü.

Bu yıl onu anlatan bir yazı yazmayınca, arkadaşlarımın eleştirileriyle karşılaştım. Haklıydılar.

CHP’yi var eden, zorluklarla kurduğu DSP’yi ülkenin birinci partisi yapan, Amerika’ya ‘hayır’ diyebilen bu insanı anmamak bir eksiklikti.

İçimde yoğun duygular taşırken, Ecevit’i anlatan uzun bir şiir okudum. Şiirin bütünlüğünün bozulacağını bilmeme karşın, ondan alıntıları sizlere sunmak istiyorum.

...1970’lerde ECEVİT;

Anadolu’nun kara zeytiniyle

Karaoğlan’ın Anadolu’su

El ele, kol kola

Emek ortak değerinde

açtılar halka dallarını kollarını

Halkla birleştirdiler yollarını.

1980’ler;

Ve tam da halk anlıyordu ne olup bittiğini

Anlıyordu, kimlerin emeklerini sömürdüğünü

O uğursuz 80’ler gelip çattı.

Kestiler sesini Karaoğlan’ın zeytin ağacının dalı kırıldı Ecevit’in canı yandı

Karanlığa tutsak ettiler

Emeğe saygı diyen,

Toprak işleyenin, su kullananın diyen sesi

1985 sonrasında ECEVİT

Ama o direndi haksızlığa karanlıklardan

Bekleyin dedi halkına.

Bekleyin ama durmayın, aranıza yeni halkalar ekleyin...

Gün geldi, dört duvar arasında daktilosuyla haksızlıklara direnerek

Gün geldi,

kendisini görmeye gelen sadece birkaç kişiden yüreklenerek,

Yükseldi sesi, yankılandı

Onu sustursalar da daktilosu susmadı

1990’larda ECEVİT

Bin dokuz yüz doksanlar...

Vurgunlar, hortumlar, talanlar

Devleti parça parça satanlar

Liberaller, şeriatçılar, ikinci cumhuriyetçiler

Bölücüler, satılmışlar...

Yalanlar, yalanlar...

Ve, Anka kuşu örneği

yeniden umutlarından doğanlar...

1999; Bir ok gibi...

Türkiye Büyük Millet Meclisi Genel Kurul salonu

Bir ok gibi, kendinden hiç beklenmeyen sıçrayışla

O, 1970’lerdeki kara yağız delikanlı,

O, 1980’lerin Anka Kuşu, Karaoğlan’ı

Bir fırladı ki yerinden, görmeliydiniz..

“Burası devlete meydan okunacak yer değildir”

Diye haykırdığında,

İşte gerçek “Tufan” bu sanırdınız.

KİM DİKTİ ONU

Bu halk mıydı onu bu topraklarda yeşerten?

Yoksa, çok sevdiği ak güvercin mi,

Tanrısal bir buyruğa uyarak

ve yoksulluğu kader sanan bu halka acıyarak

ekmişti onu Anadolunun kıraç toprağına

Bilinmez...

Şiir oldukça uzun. Okuyunca gözlerimin önüne onunla geçirdiğimiz dönem geldi...

Türkiye onu çok arayacak!