Beşiktaş, Brüksel’de berabere kaldığı Brugge’e İstanbul’da 5-0 yenildi.
Siyah-Beyazlılar karşılaşma öncesi sakatlıkların çokluğundan yakınarak, gruptan çıkma şanslarının olmadığını vurgulamışdı.
Açıkçası maça çıkmadan teslim bayrağını çekmişlerdi.
Karşılaşmanın tamamında ezik bir oyun sergilediler. Rakibi rahatsız edecek tek olumlu hareket yapamadılar. Brugge ceza sahasına girmekte zorlandılar. Hatta hiç pozisyon bulamadılar.
Bir takımın bu kadar vurdum duymaz oynaması elbette yadırgandı.
Oynayanlar “nerden çıktı bu maç” dercesine kayıtsızdılar.
Takım eksik olabilir, fakat mücadele etmeden bir oyun kabul edilecek bir durum değil.
Gerçekten, utanılacak bir sonuç ve hüsranla biten bir Avrupa maçı izledik.
Teknik Direktör Rıza Çalımbay, belki de lig maçlarını düşünerek bazı oyuncuları riske atmak istememişti.
İkinci yarı forma giyen, Muleka, Amir, Gedson’un ilk 11’de yer almayışının faturası ağır oldu.
Üstelik, savunma kurgusu zorunluluktan da olsa baştan aşağı yanlıştı.
Bir tek Colley, bir şeyler yapma çabası içerisindeydi.
Yenilen goller de savunmanın hatalarını ancak genç takımlar yapar.
Karşılaşmanın 4.dakikasında açılan gol perdesi 70.dakika kapandı.
Sakat oyuncuların çokluğu mutlak takımı ciddi anlamda etkiliyor.
Yine de, sahaya çıkanların motivasyonu bu kadar yerlerde sürünmemeliydi.
Nasıl olsa iddiamız kalmadı anlayışı tarihi bir yenilgi getirdi.
Koskocaman Beşiktaş bu sonucu hak etmedi.
Belli ki, hocasından oyuncusuna kadar herkes iş olsun diye sahaya çıkmıştı.
Tüm hesaplar lig üzerine kurulu olunca farklı yenilgi de kaçınılmaz oldu.
5-0’lık yenilgiyi teknik ve taktik olarak eleştirmek yersiz.
Bütün olarak bakıldığında takım olarak beyaz bayrak çekilmişti.
Bu yenilgiyle birlikte sorgulanması gereken en önemli konu neden bu kadar çok sakatlığın olmasıdır.
Yaşanan hayal kırıklığının bir başka nedeni de, takıma yeni katılan isimlerdir.
Kim neye göre bu transferleri yaptı ise, sonuç ortada.
Takımın bu kadar kötü oynaması, boşa giden milyon dolarları bir kez daha akla getiriyor doğal olarak.
