Mehmet Ayan: Amirsiz Memursuz Fetret Devri

İlk 10 dakika yeteri kadar tedirgin ediciydi bizim açımızdan. Yetenekleri üst düzey olmasa da oyun bilgileri, alan/zaman anlayışları ve tekrar kabiliyetleriyle Bodo, tam bir kuzey takımı olduğunu adeta hissettirdi. Şablon hücumlarla kalemizi kendi sağlarından 2 kez zorladılar.

1 ve 2.bölgelerde o kadar doğru duruyorlardı ki, Burak Yılmaz’ın G.Saray maçındaki “kaleden oyun kurma stratejisine” gerek bırakmaksızın Beşiktaş’ın orta sahaya kadar çıkmasına izin veriyorlardı.

Amir-Onana ikilisinin oyunu çeşitlendirmesine kapattıkları neredeyse 2/3’lük sahada tabii ki izin vermiyorlardı. Kaptıkları toplarla da gerek merkeze ama illa ki kenara oynuyor, hızlı üretimlerinden sonuca gitmeye çalışıyorlardı. “Amir’e kimse memur olmayınca”, stoper Necip öne çıktığında ciddi boşluklar vermek kaçınılmazdı.

26’daki Aboubakar kafası dışında ileride “görünür olduğumuz kadar, verimli olamıyorduk!” 29’da da golü yedik. Gol sonrası oyuna yön veren yine onlardı. Topu moda deyimle bize bıraktılar. 30-45 arası suret-i haktan üstünlüğümüz vardı.

Gedson’un oyuna girmesiyle ilk yarıdan daha iyi başladığımız, Milot ve Raşit’in şutlarıyla heyecanlandığımız ikinci devrede oyunun hakimi daha doğrusu istediğini yapan taraf yine onlardı. 58’de ikiyi bulunca umutlarımız kuzey denizine gömüldü.

62’deki oyuncu değişiklikleriyle fiili 4-2-4’e dönen Beşiktaş’ın aldığı risk orta yerdeydi. Burak Yılmaz, öndeki 3 santraforu ve Raşit’e (Rebiç’e) haklı olarak güvenmek istiyordu. Bunu yaparken boşalttığı orta sahadan rakip geçişleri herkesin malumuydu. “Amir, hepten memursuz kalmıştı!” 71’de kafayla, 79’da ayak içiyle Aboubakar ve 81’de Rebiç ile gol pozisyonu yakalamasına ragmen 87’de yine geçişten yenen bir gol ile konu kapandı. Rakip defansın ikramıyla maç 3-1 bitti.

Beşiktaş’taki FETRET DEVRİ ise sürüyor.