Malumunuz bir estetik operasyon sonucunda, gözlerimde ciddi bir hasar oluştu. Ve bugün tam bir sene oldu.
Düşünün geçen sene bugün göz kapak ameliyatı oldum. Ve bir sene sonucunda durumum; sağ gözümde görme yüzde 100 oluştu. Fakat bulanıklık hala geçmedi. Sol gözüm de görme yüzde 8 ila 10 arasında değişiyor. Fakat bulanıklık yüzünden asla göremiyorum. Lens takmadığım zaman da, açık tutamıyorum. Sürekli batma ve yanma hissi devam ediyor. Ve bir sene önce aldığım tüm lens ve damla gibi ürünlere de neredeyse bazılarına yüzde yüz, bazılarına da yüzde 80 zam geldi. Ve yaşadığım stres, psikolojik baskı, zorlanma gibi durumları mevzuya artık hiç katmıyorum. Çünkü son iki aydır tamamen psikolojimi, görüntümü düzeltmeye odaklıyım. Olayı yok saymaya çalışıp eski yaşantıma dönmeye çalışıyorum. Çünkü bir de "Sana ne olmuş böyle" diyen sokak baskısını yaşadım bu zaman zarfında...
Ve tabii yok sayamadığım diğer gerçekler; lens, damla almaya doktorlara gitmeye devam ediyorum. Yani her şey tamamen bitmiş değil. Ve 5-6 sene daha süreceği söyleniyor.
Konuyu takip edenler biliyor ve ben de doktorum tarafından "Esin yalan söylüyor gözü gayet iyi" dendiği için hakkımı aramak istedim ve konuyu adaletimize teslim ettim. Ki keşke o gün hastaneden çıkmadan bu hak arayışına girseydim. Çünkü gerçekten bana yapılan saygısızlık karşısında altı ay bile sustuğum için kendime kızıyorum. Ve bu bir sene de estetik müdahaleler ile başlarına korkunç olaylar gelen insanlara denk geldikçe ve isyan ediyorum. Ve maalesef çoğu sesini duyuramıyor.
Bu zaman zarfında yaşadıklarımı da siz okuyucularım ile, zaman zaman aktardım. Yaşadıklarımı aktarırken de plastik cerrahlar benden nefret etti. Hala da etmeye devam ediyor bazıları. Çünkü kabahatlerini kabul etmiyor bir de hastayı suçluyor çoğu maalesef. ( Hepsi değil elbet)
İçlerinde şahane plastik cerrahlar var. Gerçekten hastayı dinleyen, hastanın yanında olan. Onları bırakmayan. Fakat bazıları benim konum açılmasına bile tahammül edemiyor ne yazık ki!!! Çoğu kulağıma geliyor...
Fakat geçen bir doktorla karşılaştım. O da plastik cerrah ve bana, önce geçmiş olsun dileklerini iletip "Plastik cerrahların bazıları size kızıyor. Hatta çoğu adınızı bile duymak istemiyor. Fakat yaptığınız şeyi ben takdir ediyorum. Çünkü farkındalık oluşturdunuz. Artık ameliyatlarda daha da dikkatli ve hassas birçok doktor, hemşire ve tüm operasyonda bulunan kişiler. Özellikle bu konuyu en baş sıraya aldık. Hatta bazı hastalar sizden sonra ameliyatlara göz doktorlarının da girmesini talep etmeye başladı. Özellikle yüz germe operasyonlarında" gibi sözler söyledi. Nasıl mutlu oldum anlatamam.
Öncelikle bunu düşünen, hastasını düşünen, farkında olan tüm doktorlara çok teşekkür ederim.
Anlatmak istediğim şey tam da buydu aslında. Ki çoğu kez "Plastik cerrahlar benden nefret edeceklerine teşekkür etmeleri gerek. Onları bir konuda uyarmış oldum, farkındalık yarattım. Sonuçta herkesin başına gelebilir. Dikkatsizlik olabilir. Ki sadece boyun germe operasyonu sonucunda bir kadın iki gözünü de kaybetti ki gözüne hiçbir müdahale yapılmadığı halde" diye defalarca yazdım. Yani illa ki göz kapak ameliyatı gibi operasyon yapılması gerekmiyor. Ameliyat esnasında göz ihmal edilebiliyor.
Bu yüzden bu konuda hassas olan tüm doktorlara çok teşekkür ederim. Bana kızan, adımı duymak istemeyen, benden nefret eden doktorlara da ne diyebilirim ki!!! Kendi hallerine bırakıyor ve hastalarına sabır diliyorum.
***
Beni soracak olursanız
Geçen sene tam da bugün (24 Aralık 2022) yaşadığım o kabus gün sonrası peşi sıra kabus günler devam etti.
-Çaktırmamak.
-Fark ettirmemek.
-İyileşmeye çabalamak.
-Yanma hisleriyle boğuşmak.
-Tek başıma ayakta kalabilmek.
Üzerine kurulu bir altı ay geçirdim. Oradan oraya savruldum. Sonra şükür sıkıntımı sizinle paylaştım. Hukuk mücadelesi başladı.
Sağlık Bakanlığımız konuya el attı.
Mahkeme süreci devam ediyor.
Bu zaman zarfında ben sizlerle paylaştıktan sonra biraz biraz ruh olarak kendimi toparlamaya başladım.
Bu zaman zarfından öncelikle beynimi sakin tutmaya çalıştım. Ve bana iyi gelmeyen herkesten uzaklaştım. Ve gittiğim birçok doktor, "5-6 sene sürecek" dediği için bu durumu kabule geçtim.
Önce yavaş yavaş kendimi zorlamadan diyete başladım. Etrafımda beni üzen, sıkıntı yaratan, dert olan, sürekli şikayet eden, negatif, yalan söyleyen, saygısız, halden anlamayan, sağlık konusuna hassas olmayan kişileri uzaklaştırdım.
Özellikle dostum zannettiğim ama olmadığını fark ettiğim kişileri de uzaklaştırdım. Ki kapanan gözüm oldu ama ruh gözüm çok iyi ve net açıldı şükür.
Çoğu kez sahte kalabalıklarda olmaktansa yalnız kalmayı tercih ettim. Bol bol yürüyüş yaptım. Sevdiğim, keyif aldığım ortamlarda oldum.
Sevdiğim, inandığım, net olan insanlarla zaman geçirdim.
Ve geldiğim sonuç...
15 kilo kadar gitti.
Kendimi ruhen daha iyi hissediyorum.
Evet sol gözüm hala çok sıkıntılı. Sabahları yataktan kalkarken ciddi acılar çekiyorum. Geceleri bir şeyler okurken asla göremiyorum çünkü denge problemi gibi bir sürü sorun yaşıyorum. Ama inanın bunları da sorun etmemeye çalışıyorum.
Bu zaman zarfında, kesin öğrendiğim bir şey var ki, eğer gerçekten ruhun, bedenin, kişilik temelin sağlam ise kendi kendinin doktoru olabiliyorsan iyileşiyorsun. Ve bu hayatta tek başınasın. O yüzden ruhunuza iyi davranın. Karakterinizi sağlam tutun.
Kendinize iyi davranın.
Tabii ki dostlara ihtiyaç var her zaman. Ama bel bağlamayın. Sonuçta tek başınasınız. Onlar bir gün bir anda hayatınızdan gidebilir. İşte o zaman düştüğünüz yerden kalkmalı ve yeniden yeşermelisiniz.
Ben de öyle yaptım..
İlerleyen zamanları sizlerle elbet paylaşacağım hukuk mücadelemi de.. İlk mahkeme sonucumu da... Ve siz siz olun haksızlığa uğruyorsanız susmayın...
Hakkınızı arayın.
