Akşener'in vaadi nasıl birden Kılıçdaroğlu'nun oldu?

Bugün 6’lı masa yeni anayasa teklif metnini açıklıyor. Aslında bu metnin temel ilkeleri üzerinde uzun süre anlaşmışlardı. Şimdi detaylandırıyorlar.

Türkiye’nin demokratikleşmesi adına elbette anayasanın değişmesi gerekiyor ama halkın muhalefetten beklentisi ve önceliği bu mu deseniz cevabın ‘Hayır’ olduğuna şüphe yok.

Seçim için artık en fazla 7 ay kaldı. “En fazla” diyorum çünkü Mayıs’ta yapılması ihtimali de var. Hatta Ali Babacan Mart’ta bir baskın seçim ihtimalinden bile söz etmiş.

Asgari ücrete yapılacak zammın etkisi geçmeden ve Aralık’ta baz etkisiyle düşecek enflasyon yeniden yükselmeden seçim yapılmayı isteyebilir iktidar.

Cumhurbaşkanı’nın yeniden aday olup olamayacağına ilişkin hukuki tartışmalar da bertaraf edilmiş olur.

Her halükarda seçime aylar kaldı ve 6’lı masa için zaman daralıyor.

Açıktan konuşulmasa da bu 6 ayda aşmaları gereken üç kritik eşik var: geçiş süreci protokolü, koalisyon protokolü ve aday...

Sıkça adayı konuşuyoruz ama 6’lı masanın uzlaşmakta en az onun kadar zorluk yaşadığı mesele ilk ikisi...

Geçiş süreci protokolü ile seçim sonrası senaryolar üzerinde anlaşmaya çalışıyorlar. Gösterecekleri aday kazanırsa hangi yetkileri kullanıp hangilerinden feragat edecek? Meclis’te 360 milletvekili çıkarabilirlerse parlamenter sisteme geçiş referandumu ne zaman yapılacak? Cumhurbaşkanı yeni sistemde devam mı edecek yoksa yeniden sandık mı kurulacak? 5 yıl içinde kaç seçim olacak? Meclis’te yeterli çoğunluğu bulamazlarsa mevcut sistemle devam mı edilecek? Bunun gibi kritik konular üzerinde uzunca bir süredir çalışıyorlar ama henüz neticeye varamadılar.

Bu mesele kritik çünkü bu konuda uzlaşı olmazsa DEVA Partisi ittifakta yer almayacağını söylüyor.

Yani ortada henüz kesin bir ittifak yok anlayacağınız.

İkinci kritik eşik ise koalisyon protokolü ve hükûmet programı. Eğer ki geçiş sürecinde anlaşır ve ittifaka dönüşürlerse, seçimi kazanmaları durumunda bakanlıkları ve önemli bürokratik mevkileri aralarında paylaşmaları gerekecek. Muhtemelen asıl kıyamet de orada kopacak. Ekonomi yönetimini Babacan mı devralacak yoksa İYİ Parti kurmayları mı? Bakanlık sayısı eşit mi dağıtılacak yoksa partilerin oy oranına göre mi? Hangi vaatlerle halkın karşısına çıkacaklar? Dış politika, sağlık, eğitim... Temel politikaları neler olacak?

Bu iki zor eşiği aşan bir 6’lı masa aday belirleme işini haydi haydi yapar.

Yani kamuoyunda zannedilenin aksine anlaşamadıkları konu aday meselesinden ibaret değil.

Geçen yıl bir akşam yayın çıkışı hafif bir kırgınlık hissedince bizim kanalın yanındaki özel hastanenin acil servisine gittim. Acil şefi Doktor Emir Bey muayene etti. Mühim bir şey olmadığını söyleyip birkaç ilaç yazdı. Fakat tam yanımdan ayrılacakken, başını hafif omzuna doğru eğerek acıklı bir ses tonuyla “Kübra Hanım siz de bizim hastalığa düşmüşsünüz” dedi.

Dikkatle yüzüne baktım. Aklımdan saniyeler içinde türlü kötü senaryolar geçiyordu ki ekledi: “Sizde de başlamış dolmakalem hastalığı!”

“Ha” diye gülümsedim, “O mu?"

Meğer Youtube’da kalem ve defter merakımı anlattığım röportajı izlemiş.

Kendisi de her haftasonu Feriköy’deki antika pazarına gidip oradaki meşhur ikinci el dolmakalemciden özel parçalar topluyormuş.

Kalem koleksiyonerleri bir araya gelerek Facebook’ta bir grup kurmuşlar.

Sonra o videoyu izleyen başkaları da çıktı karşıma. Yeni insanlarla tanıştım. Hepsi de “Bu bir hastalık Kübra Hanım” diye başlıyordu söze…

Derken bundan 6 ay kadar önce aynı dertten mustarip olan Beyoğlu Belediye Başkanı Haydar Ali Yıldız 50 kişilik özel bir toplantı düzenleyerek bizi bir araya topladı.

Beyoğlu’nda bir dolmakalem müzesi açma hayalinden söz etti. Koleksiyonerlerin ve sektör temsilcilerinin önerilerini dinledi.

Toplantıya kalem tutkusuyla tanınan gazeteci Doğan Hızlan, yazar Mario Levi, Meclis Başkanı Mustafa Şentop, Eski Milli Eğitim Bakanı Nabi Avcı ve Cumhurbaşkanlığı Sözcüsü İbrahim Kalın da gelmişti.

Doğan Hızlan, Nabi Bey’e kaptırdığı bir dolmakalemin hikayesini anlatınca epeyce güldük.

Tabii asıl heyecan verici olan adını pek bilmediğimiz esaslı koleksiyonerleri ve elde üretim yapan genç girişimcileri tanımaktı.

Sıra bana gelince doktor Emir Bey ile yaşadığımız diyaloğu ve son yıllarda bu hastalığa yakalan herkesin bir şekilde birbirini bulan bir komüniteye dönüştüğünü anlattım. Bir de öneride bulundum: Acaba bir Türk Kalem Cemiyeti mi kursak? Elbette siyaset üstü olması kaydıyla…

Bu fikrim çok sevildi. Haydar Ali Bey hayata geçireceğini söylüyor. Bakalım, göreceğiz.

İşin latifesi bir yana Türkiye’de ciddi manada kalem tutkunu var. Üstelik bilgisayar çağında olmamıza inat gençler arasında da bu ilgi yayılmaya başladı.

Size Türkiye’nin en iyi “nib meister”ı yani uç uzmanı Ahmet Çarpık adında 21 yaşında bir genç desem inanır mısınız? Hele bir de 19 yaşındaki dolmakalem tamircisi Hakan Ünal var ki herkesi kendine hayran bırakıyor.

40 yıllık koleksiyonerler dolmakalemlerini tamir için artık bu iki gence emanet ediyor.

Tüm bu bahsettiğim isimlerle bu haftasonu Faruk Atalar’ın 3. kez düzenlediği dolmakalem fuarı Pen Fest’te buluştuk.

Orada yaşanan ilginç anları ve Türk dolmakalem girişimcilerinin çabalarını bir sonraki yazıda anlatacağım. Bu bir nevi konuya giriş olsun…