Sıcak Bölge'den panik notları-68 (65'lik beni benden kim koruyacak)

65 yaş ve üstü insanların ruh halinin iyi anlaşılması gerekiyor.

Bir 65 yaş insanı olarak bizim grubun hepimizde ortak olan özeliklerle tanımlanmasının imkansız olduğunu biliyorum.

Arkadaşlarımın arasında çok genç ve dinamik tavırlı, görseniz 40’lı yaşlarda sanacağınız insanlar da var. Bunlar canlı dinamik hayatı iyi yaşayan insanlar öte yandan kendilerini artık yaşlı olmanın ruh haline kaptırmış ve yaşından da daha da yaşlıymış gibi davrananlar da bulunuyor.

Kimseye nasıl yaşayacağı, tercihleri empoze edilemeyeceğine ve kimseye başkalarının hayat tarzı zorla kabul ettirilemeyeceğine göre hangi tavrın doğru olduğunu söylemeye kimsenin hakkı da yok.

*

Özetle bu yaş grubu hakkında ne ben ne de başka biri genellemeler yapmamalı. Devletin de buna hakkı yok. Birisi çıkıp "Benim buna hakkım var ve ben istediğimi yaparım" derse de yanlış yapma ihtimalinin büyük olduğunu söylemeliyim. Çünkü tek bir standarta uymayan ve kendi içinde büyük farklıklar yaşayan bir grubu tek bir standarta indirgeyerek ‘koruma altına almak’ açıkçası ne mümkündür ne de doğrudur.

*

Ben açıkçası devletin bizleri bu kadar fazla sevdiğini doğrusu hiç bilmiyordum.

65 yıllık yaşamımızda benim kuşağımın devletle hep problemli ilişkisi olmuştur.

Fikir ve ifade özgürlükleri, örgütlenme hürriyeti, yazıp çizdiklerimiz gibi konularda bu 65 yılımızda devlet bize genelde hiç iyi davranmadı.

Bizim devletten alıştığımız budur ve bugünlerde sanki bizi çok seviyor ve değer veriyormuş gibi şefkatli davranılması doğrusu beni şaşırtıyor.

Şimdi bizleri evde oturtuyorlar haftada bir gün dışarıya çıkabiliyoruz. Bu bizim bir tehdit oluşturduğumuzdan değil ama bizi korumak için gerekiyormuş.

Devletimiz sağ olsun, var olsun ama keşke bizi bu kadar sevmeye 50 yıl kadar önce başlasaydı da geride bıraktığımız yaşamlarımız biraz daha rahat, daha sevimli olabilseydi.

*

Biraz şikayet ettiğime bakmayın alınan tedbiri anlıyorum tabii ki. Bazılarının yaşımı duyunca sanabileceği gibi 65 yaşımdayım diye bunamaya da başlamadım.

Ancak bizim grubun beyinlerinin tehdit altında olduğu uyarısını da yapmalıyım.

Kaygıların ve kuşkuların zaten çok arttığı bir dönemde evlerde yalnızlaşmış beyinlerimizin kontrolden çıkması mümkündür ve gördüğüm kadarıyla bu oluyor da.

Aramızda çok daha gençmiş gibi davrananlar da olsa hepimiz yaşımız nedeniyle ölümün çok daha yakınlaşmış olduğunu tabii ki biliyoruz.

Tüm insanlarda var olan ölüm korkusu bizlerde daha fazla bu yaşımızda doğal olarak.

Hayatın endişe ve korkularına bir de şiddetlenen ölüm korkumuz ekleniyor.

Bu yaştaki insanlar ayrıca geride bıraktığımız hayatın devamlı hatıralarıyla da boğuşurlar. İyi kötü tüm hatıralarımızın yükünün omuzumuza bindiği ve kendimizle hesaplaştığımız dönemlerdir bunlar.

Hatıralar bazen acımasız olabilirler. Pişmanlıklar ve ‘keşke’ diye başlayan düşünceler hep bizimledir bu günlerde.

Yani zaten hayatta var olan korku ve endişelerin üstüne yaklaşan ölüm korkusunu da ekleyin hepsinin üzerine bir de hatıralarımızla boğuşmanın ağır yükünü de koyun. Sonuçta yalnızlaşmış hayatlarımızdaki beyinlerimizin tehdit altında olduğunu anlarsınız.

*

Devlet beni salgından koruyor bunu anlıyorum da başlıkta dediğim gibi ‘Beni benden kim koruyacak’.

Bu koşullar altındaki beyinlerimiz artık tehdit atında olabilir.

Yalnızlaşmış beyinlerimiz bizlere çeşitli oyunlar oynayabilir. Tuhaf düşünceler üretmeye başlayabilir kontrolden çıkmış ve bunalmış beyinler.

Bu gibi ortamlarda komplo teorilerinin fazlalaşmasının nedeni de budur.

Aşı geliştirmek için çalışan Bill Gates’in aslında 'aşı yapıyoruz' diye insanlara çipler takarak onları kontrol etmek istediğini söylemek ve düşünebilmek işte bu yalnızlaşmış ve kontrolden çıkmış beyinlerin ürettiği bir komplo teorisidir bence.

*

Sonuç olarak devletin 65 yaş ve üstü insanlara uyguladığı ev tecridi uygulamasını bir an önce yeniden ele almalı ve aslında toplumdaki en sorumlu davranması ihtimali büyük olan bu gruba daha fazla özgürlüğünü bir an önce vermesi doğru yaklaşım olacak diye düşünüyorum.