Ağaçlar gibi faydalı bir ömür: Gökyiğit
İş dünyası bundan sonra böyle bir doğum günü daha yaşar mı emin değilim; coşkulu, sevdalı ve çoktular...
Türkiye’nin taşına toprağına sevdalı Ali Nihat Gökyiğit’in doğum gününde bir araya gelen en az yarım asırlık dostları, Artvin türküleriyle buluştu.
Gökyiğit 90 yaşına, geçtiğimiz cumartesi günü Robert Kolej’in Bizim Tepe tesislerinde verdiği 600 kişilik davetle giriyordu...
Artvin’in çocuğu olarak dünyaya gelen Gökyiğit, Michigan Üniversitesi’nde İnşaat Mühendisliği dalında yüksek lisansını tamamlayıp memleketine dönmüştü.
1956 yılında Robert Kolej’den arkadaşı Berker ve iş hayatında yolları kesişen genç mühendis Necati Akçağlılar ile Tekfen’in nüvesi olan FNN Müşavirlik Mühendislik firmasını kurmuşlardı.
Berker’in, doktorların “Kalabalığa girme” uyarısına rağmen yanında olmasının mutluluğunu, “75 yıllık yol arkadaşım olan sevgili kardeşim Feyyaz’a bugün ayrı bir teşekkürüm var” sözleriyle yansıtıyor.
Akçağlılar’ı 2011 yılında kaybetmişlerdi...
Konuklar arasında sanat, akademi ve iş dünyasından isimler görüyorum:
Semahat Arsel, Güler Sabancı, Berna Tokar, Şarık Tara, Prof. Dr. Nevzat Yalçıntaş, Oğuz Dağdelen, Osman Boyner, Arnold Hornfeld, Mehmet Şuhubi, Zekeriya Yıldırım, Prof. Dr. Emre Gönensay, Prof. Dr. Üstün Ergüder, Prof. Dr. Aziz Akgül, Tuğrul Erkin, Doğan Gönül, Ediz Hun, Prof. Dr. Nurhan Atasoy, Meltem Kurtsan, Prof. Dr. Çelik Kurtoğlu, Deniz Ataç...
Gökyiğit nüktedan üslubuyla konuklarına seslenirken en duygusal anlardan birisi şu cümleyle yaşanıyor:
“Yüce Varlık, ‘Hiçbir işi ve faydası kalmayan bu kulumu alsam da olur’ diyebilir. Zaten fazla nüfusun dünyayı tahribinden de rahatsız. Gerçi bu kıstas her zaman geçerli değil.”
Gözler yakın bir zamanda yaşamını yitiren Mustafa Koç’un halası Arsel’e kilitleniyor.
“Yaradana şöyle yakarışım olur: Ülkemize, doğaya, bütün canlılara hizmet için ne kadar geniş imkân ve fırsatlar yaratıyorsun; bu nasipler için şükürler olsun. Hikmetinden sual olmaz ama bu yolda biraz daha mühlet ihsan edebilsen” diye sürdürdüğü konuşmasını içten bir dilekle noktalıyor:
“Bu niyazım, inanın kendim için değil, hizmete devam için. Buna inanırsanız çok mutlu olurum.”
Gökyiğit’in konuklarına bir de sürprizi vardı. 1995 yılında çalışmaya başladığı ilk kırsal kalkınma projesi Macahel’den dostları Bayar Şahin, müzisyen üç kızı ile birlikte yöresel ezgilerden oluşan bir konser verdi. Güler Sabancı bir uçtan, biz bir uçtan horon oynadık. Artvin derelerine akar gibi...
DÜNYA SULTAN SÜLEYMAN’A KALMADI
Gökyiğit konuklarına, “Doğa ve İnsan Sevdam” isimli kitabını armağan etti. Bu kadar özenli bir otobiyografi pek görmedim. Gürcü kökenli ailesinin 3 göbek şeceresini çıkarmış. Siyaset, iş ve dış dünyadan aktarımlarla 591 sayfalık resimli ansiklopedi gibi...
Sayfaları çevirirken dikkatimi şu çekiyor: Gökyiğit yaşadıklarını, ülkesi için gerçekleştirmeye çalışmış...
İyi okullarda okumuş; Çukurova, Artvin Çoruh ve Ondokuz Mayıs üniversitelerinin kırsal kalkınma projelerini desteklemiş...
Artvin gibi doğasıyla muhteşem bir memlekette doğmuş; Vehbi Koç’un teşvikiyle Hayrettin Karaca’yla kafa kafaya verip 1992 yılında TEMA Vakfı’nı kurmuş...
Evinde ahşapları ve kebapları bir Ermeni ustası yaparmış; Karadeniz Ekonomik İşbirliği İş Konseyi Kurucu Başkanı olmuş; daha sonra Tekfen Filarmoni Orkestrası’na dönüşecek Karadeniz Oda Orkestrası’nı kurmuş...
Merhum karısına değer vermiş; İstanbul’da adına Nezahat Gökyiğit Botanik Bahçesi yapmış. Artvinli kadınlara mikro kredi finansmanı sağlamış. Mezuniyetinden 57 yıl sonra adı Boğaziçi Üniversitesi olan okulundan fahri doktora unvanı alan Gökyiğit hakkında, okul yıllığında şunlar yazıyor.
Sevdikleri: Siyaset.
Sevmedikleri: Sigara ve içki.
Gözde cümlesi: Seyfi, ben gazete odasındayım.
Felsefesi: Dünya Sultan Süleyman’a bile kalmadı.
