Unutulmaz karne hediyeleri

Ece ULUSUM – Melik DEMİREL / HT PAZAR

Bir alışveriş sitesinin yaptığı araştırmaya göre Z kuşağı çocukları karne hediyesi olarak ailelerine tablet bilgisayar, akıllı telefon, video konsol oyunları ve genç odası takımı aldırıyor. Üstelik kimi ebeveynler, çocuğunun notları çok iyi olmasa da üzmemek için karne hediyesi alıyor. Halbuki eskiden öyle miydi? Rüyaları süsleyen bisikleti hak edebilmek için gece gündüz çalışılırdı. Farklı dönemlerden ünlülere karne hediyelerini sorduk...

Filiz Akın: Rengi yeşildi

“İlkokuldayken senelerce iki tekerlekli bisikletin hayalini kurdum. İlkokuldan sonra annem pek paramız olmamasına rağmen ne yapıp edip karne hediyesi olarak bana yeşil bir bisiklet almıştı. Benden büyük bir bisikletti ama düşe kalka binmeyi öğrendim. Çok mutlu olmuştum.”

Derviş Zaim: Hep hediye alınırdı

“Çocukluğumda çok karne hediyesi aldım. Çok olduğu için de tam olarak ne olduklarını hatırlamıyorum. O dönem revaçta olan, arzuladığımız oyuncaklar ya da kitaplar olduğuna eminim.”

Meltem Yılmazkaya: Hediyemi kuzenim aldı

“Bir gün arkadaşımla onun gitar dersine gittim. 9 yaşındaydım. Dersin hocası ‘Mutlaka enstrüman çalın, enstrüman çalan el asla silah tutamaz’ dedi, çok etkilendim. Birkaç ay para biriktirdim ama bir türlü gitar parası denkleşmedi. Yıl sonu geldiğinde takdir aldığımı öğrenen kuzenim bana gitar almıştı.”

İlber Ortaylı: Bence gerekli değil

“Bizim zamanımızda bu kadar şamata yoktu. Okula başladığımda önce, niye tatil yapıldığını bile anlamadım. 50’li yıllarda bu kadar büyük bir hadise değildi karne hediyesi. Bence pek gerekli de değil. Bizim zamanımızda tören de yapılmazdı, müsamere yapardık. Zaten çoğu okulda karneler erken verilirdi. Çünkü Anadolu’da çok sayıda yarı-göçebe aile vardı. Kışı şehirde geçirenler, yazın mevsimlik işçi olmaya gidip okullar açılırken dönerdi.”

Güliz Ayla: Masraflı çocuktum

“Liseye kadar bana karne hediyesi alındı. Çünkü takdir belgesi getirirdim. Haliyle masraflı bir çocuktum! İlk bilgisayarım karne hediyesiydi. Oyunlara düşkünlüğümden benim için en kıymetlisi oydu haliyle.”

Özgün: Hiç karne hediyem olmadı

“Ben en son karnemi 5’inci sınıfta aldım. Sonra konservatuvara girince bir daha karne vermediler bize! Her yıl özendim, bir karnem olsa da hediyesini alsam diye ama hiç olmadı maalesef. Bu içimde bir ukdedir.”

İrfan Özata: O hediye için gece gündüz ders çalıştım

“Her çocuk gibi bisiklet sevdalısıydım. Fakat karnemde matematik kırıktı. Sene sonunda o dersi verip bisikleti almak için bütün senenin konularına 1 haftada çalışıp dersi geçerek bisikletimi aldım!”

Ece Seçkin: Karne hediyemle okulda hava attım

“O zamanlar çok moda olan bir ayakkabıyı istiyordum. Tüm derslerim 5 gelince de ailem ayakkabıyı aldı. Okulun ilk günü havalı havalı giydim. Ama arabadan iner inmez çamura bastım ve ayakkabı mahvoldu. Çok üzülmüştüm.”

Esin İris: Annemi zor ikna ettim

“12 yaşındaydım; okul arkadaşımın tavşanları vardı, yavrusu olursa birini almayı çok istiyordum. Annem bu fikre sıcak bakmadı. Ama karne almaya yakın annemle iddiaya girdik, seçeceğim herhangi bir dersten birinci olmayı başarırsam karne hediyesi olarak bir tavşan sahiplenebilecektim. Sözümü tuttum, annem de. Yavrulardan birini aldık, adı da Ponpon oldu! Evde yaşayamayacak kadar büyüyünce de Yalova’da akrabamızın çiftliğine terfi oldu.”