Oktay Ekşi yere düştü... Tekmeleyin...

Oktay Ekşi'nin durumunu biliyorsunuz.

İktidara yönelik, bunlar her şeyi sattılar, analarını da satarlar yazısından sonra, geçen süreci hep beraber satır satır takip ettik.

Ben hayatım boyunca Oktay Ekşi'yi, bir iki defa haricinde, hiçbir zaman okumadım, okuyamadım.

Yazılarını hiç sevmedim.

Hep karamsar yazılar yazdı, sanki bu ülkede hiç iyi bir şey olmazmış gibi yazıları vardı. Yazı dili akıcı da değildi. Bence, uzun yıllar kıymetli bir köşesi vardı ve onu iyi değerlendiremedi. Hep karamsar, hep kötümser.

Neyse.

Yazdığı yazı çok ayıp bir yazıydı, ve kabul edilebilir tarafı hiç yoktu.

Bemim konum bu değil.

Bizim ülkede ilginç bir durum var ki, çok enteresan. Biri yere düşmeyegörsün. Üzerinde tepinmeye hazır, düşeni tekmelemeye hazır ne kadar insan varmış.

İnanamadım ve çok korktum.

İnsanın kafası karışıyor.

Ne kadar kötü insan var bu medyada.

Simsiyah kalpli. Felaket tellalı gibi.

Allah hepsinin şerrinden korusun.

Yıllarca adama abi, abi demişler, basın konseyi palavrasını yemişler, konseyin verdiği kınamaları almışlar, kabul etmişler. Adam yere düşünce, haddine düşeni düşmeyeni, sanki sıraya girmiş, bekliyorlarmış. Bu kadar iki yüzlülük olur mu? Hani duayenenizdi? O hadsizlik yapmış, almış dersini, ya

size ne demeli?

Sevilay Yükselir, helvasını kavuralım diyor. Rasim Ozan, burada yazamayacağım şeyleri söylüyor, ahlaksız diyor. Dedesi yaşında adama.

Boşuna uğraşmayın, ve sizden 40 yaş büyük adamın hatalarından kar etmeyi düşünmeyin.

Gençler haddini aşmış, rol çalmış, yaşlılar da sinsi sinsi, intikam için bekleyip, vurmaya hazırmış.

Bu ayıp, hepinize yeter.

Bu kötülük, kendinize de yeter.

Düşmez kalkmaz bir Allah, sıra size de gelebilir.

Umarım.