Keşke erkek uzvum olsa!

Allah allah, ben ne yazıyorum.

Adam ne anlıyor. Dünkü yazımı okudunuz mu bilmem, okuyanlar için anlamak daha kolay olacak. Canlı bombanın annesinin duyguları ile ilgili bir yazı yazmıştım. Oğlu için, şerefsiz oğlum neler yaptı der, ama yine de ana işte ağlar demiştim. Yani analık halinden bahsetmiştim. Misafir yazıma yorum yazıyor. (isterseniz okuyabilirsiniz, hemen yazımın altında) Sizi kınıyorum, çocuk ne yaparsa yapsın, şerefsiz oğlun denmez diyor.

Ben de oha! diyorum oha!...

Adam hazırlanıyor.

Polislerin topluca bulunduğu noktaya gidiyor ve bombasını patlatıyor. Kendi zaten gebermeyi göze almış, ama bu arada 35 kişiyi yaralıyor. Gepgenç polisleri, yere göğe saçıyor, darmadağan ediyor. Hepsi hastanelik oluyor. O polislerin, evde anaları ağlıyor. Taksim'i toz dumana boğuyor, herkesin huzurunu kaçırıyor.

Misafir de beni kınıyor.

Yazdığın yazıyı, kıçından anlıyor adam.

Sonra durumu anladım.

Zaten uzunca süredir yakaladığım bir durumdu.

Uyandım yani.

Ben eğer erkek yazar olsaydım, bu adam beni kınayamazdı ya da kınamazdı. Korkardı benden. Erkekler en çok birbirlerinden korkuyor. Bunu iyice anladım. Erkek erkekten korkuyor. Eğer bu yazıyı, Fatih Altaylı yazıp, şerefsiz deseydi yürü abim, kim tutar seni abim, aslan abim, kaplan abim yazardınız. Sıkıysa ona yazın da göreyim. Ben hergün, Fatih Altaylı'nın yazılarını, ve o yazıya gelen yorumları okurum. Hep aslansın durumu var, zaten tersi durum olduğunda, yani eleştiri sınırını geçtiğinde ya da yanlış anlaşıldığında şap diye verir cevabı.

Ama...

Yazıyı bir kadın yazarsa, kınamak, ağzına geleni sallamak... Mantıklı, mantıksız, aklına ne gelirse.

Böyle kadın, erkek iki yüzlülüğü var. Kendi hemcinslerinden korkup, kadın oldu mu veryansın et gitsin.

Bir daha dünyaya gelirsem erkek olacağım, ya da yazılarımı erkek uzvu fotoğrafı koyarak yayınlayacağım.

Sizi, erkeğim diye kandıracağım.

Sizi, erkeğim ben diye korkutacağım.

Erkek olmak çok önemli.

İnanın.