Aragones'e rastladım bin pişman oldum

Gençlerbirliği maçından hemen sonra bütün takımla Esenboğa’da karşılaştım. Ben orada ne mi yapıyordum? Başbakan’ın Diyarbakır mitinginden dönüyordum. Şanslı!!! gazetecilerden olmadığım için Ata uçağına alınmamıştım. Başbakan’ın uçağı kalksın diye bekleyince Ankara-İstanbul aktarmamızı kaçırıverdik biz şanssızlar. Ne yalan söyleyeyim Aragones’i ilk gördüğümde alanda votkalıyordum sinir bozukluğundan. Yine de sıkı bir Fenerli olarak, her ne kadar yenilmiş olsak bile insanın yüzü gülüyor, sarı lacivert formaları görünce… Öyle bir ruh halindeydim Aragones’e gülümsediğimde. Öncelikle şunu söylemek isterim, adam kesinlikle bir dede! Yaş falan değil ana sorun. Bence ruhu dede. Davranışları, konuşması, sürekli uyuması, mimikleri. Yolculuğun sonunda, uçaktan çıkarken göz göze geldik. Mecburen “Merhaba!” dedim. “Ben iyi bir Fenerbahçe taraftarıyım!” Aragones “Fenerybaşhe ya da feneybaşe” gibi bir şey söyledi ve yüzünü buruşturdu. Önce şaka yapıyor zannettim. Baktım başını “Olmuyor” der gibi iki yana sallıyor. Sinirim bozuldu. Üzerine gittim. “Nasıl yani?” diye sordum, “Fenerbahçe için umut yok mu diyorsunuz, ne demek bu yüz ifadesi?”Aragones yüzüme baktı, yine acayip bir Fenerbahçe deyişiyle “Umut yok” sözümü tekrarladı. Feneybaşe, no hope!!! Hadi bakalım güler misin ağlar mısın? Benim yerimde, örneğin kocam olsa, çoktan saldırmıştı diye düşünüyorum. Şaka bir yana, öyle düşünülüyor olsa bile ayaküstü bir Fener taraftarına söylenecek laf mıdır bu yani? Kime anlattıysam “Oha yani!!” diye tepki veriyor. Yine de iyi niyetliyim. “Belki de İngilizce bilmiyordu” falan diye geveliyorum. Peki ya o buruşuk , mutsuz yüz ifadesi? Uzun lafın kısası Fenerbahçe’nin başında takımına güvenmeyen, hatta takımda umut bile görmeyen bir dedemiz var. Hayırlısı olsun!

BALÇİÇEK PAMİR'İN YAZISININ DEVAMI GAZETE HABERTÜRK'TE