Sokak çocukları

Benim zamanımda sokaklar çocuklarındı. En güzel, en eğlenceli oyunlar sokakta oynanır, en sıcak sohbetler sokaklarda yapılır, en sıkı dostluklar sokaklarda kurulurdu... Ya şimdi?

Oyunlar ekranlara, dostluklar sohbetler SMS ya da whatsapp mesajlarına taşındı. Çocukların büyük bölümü de evlerine hapsoldu.

Çünkü sokaklar artık eskisi kadar güvenli değil. Hele büyük kentlerde hiç değil.

Çünkü sokaklar magandaların, tacizcilerin mekanı oldu.

Eskiden parktaki salıncakta arkadaşlarıyla oynarken serseri bir kurşuna hedef olan çocuğa rastlanır mıydı? Ya da parka koşarken bir magandanın tekerleri arasında sıkışıp giden bir yavrucağa...

gelecekleri çalınıyor

Hele hele okul önlerinde, park köşelerinde av kollayan sapıklara... Mümkün müydü?

Toplum o kadar duyarlıydı ki, bunlara kolay kolay kimse cesaret edemezdi. Bütün bunlara rağmen sokaklarda hala çocuklar var biliyorum. Çoğu, ailelerinin geleceğini çaldığı çocuklar.

Kimisi köşe başlarında dilendiriliyor, kimisine trafik lambalarında kağıt mendil sattırılıyor. Kar, kış, soğuk, yağmur, çamur demeden her sabah sokaklara salıverilen çocuklar bunlar.

Aralarında zorla kuryelik yaptırılan mı ararsın, tinere sarılan mı? Hepsi mevcut...

yazmakla bitmez

Bir de akranları okul sıralarında otururken alın terlerini çöplere akıtanlar var. Sabah akşam boylarından büyük el arabalarıyla hurda kağıt, pet şişe veya kutu toplayanlar.

Geçtiğimiz günlerde, önemli bir katı atık depolama ve geri kazanım şirketinin başkanı bir açıklama yaptı.

Yani bu çocukların topladığı kağıt, şişe gibi atıkları satın alıp işleyen şirket. İşte o şirketin başkanına göre, sokaklarda bu işi yapan çocukların büyük bölümünde hepatit B ve hepatit C virüsü görülmeye başlanmış. Bildiğiniz sarılık anlayacağınız.

Konu TBMM’ye geldi. Ne çıkar göreceğiz... Yazmakla biter mi? Kafalar değişmedikten sonra...