İşini yapanın işine son verdiler...

Ankara’da yaşanan bir olay “Burası Türkiye” dedirtti.

TÜİK’in merkez binasının inşaatında görevli bir İnşaat firması, inşaat alanında görevli olan “iş güvenliği uzmanını” “işini yaptığı için” işten attı.

Neden mi?

İş Güvenliği uzmanı olarak işe aldığı K.Y. İş Güvenliği Kanunu’nun 8. Maddesinin 2. Fıkrası kapsamında iş yerinde iş sağlığı ve güvenliği ile ilgili hayati tehlike arz zeden ve inşaatın acil durdurulmasını gerektiren eksiklik ve aksaklıkları yazılı olarak işverene sundu.

K.Y. inşaat alanında çalışan işçilerin hayatını tehlikeye sokacak eksiklik ve aksaklıklara ilişkin bir işlem yapılmayınca durumu Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı’nın yetkili birimine de bildirdi.

Bunun üzerine işveren K.Y.'yi işten attı.

İnşaat alanında çalışan işçilerin çalışma koşullarını iyileştirmek ve risksiz çalışmalarını sağlamak için çaba gösteren K.Y. emeklerinin karşılığında işsiz kaldı.

Sadece 4 ay görev yaptığı iş yerinde, işini yaptığı için işten atılan K.Y. dava açtı. Haksız ve kötü niyetli olarak işten çıkartıldığını belirten K.Y. savunması dahi alınmadan işten çıkartıldığı için tazminat talep etti. Davalı firma, davacı K.Y.'nin işini gereği gibi yapmadığından dolayı işten çıkartıldığını savunarak davanın reddini talep etti.

İlk derece mahkemesi, davacı K.Y. tarafından düzenlenen raporların işveren tarafından onaylanmaması üzerine davacının durumu dönemin Başbakanlık İletişim Merkezi'ne bildirdiğini, taraflar arasında bu raporlar sebebiyle ihtilaf çıktığını, bu nedenle davacının iş sözleşmesinin sona erdirildiğini belirterek davanın kabulüne karar verdi.

Davalılar karara itiraz edince dosya Ankara 6. Bölge Adliye Mahkemesi’ne geldi. Bölge Adliye Mahkemesi, ilk derece Mahkemesi’nin verdiği kararı bozarak davanın reddine karar verdi.

K.Y. bu karara itiraz edince dosya Yargıtay’a geldi.

Yargıtay 9. Hukuk Dairesi Bölge Adliye Mahkemesi’nin verdiği kararı bozdu ve davacı K.Y.'yi haklı buldu.

İşte, Yargıtay’ın emsal sayılacak gerekçesi: “6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu’nun 8. maddesinin 2. fıkrasında; ‘İşverene iş sağlığı ve güvenliği ile ilgili konularda rehberlik ve danışmanlık yapmak üzere görevlendirilen işyeri hekimi ve iş güvenliği uzmanı, görev aldığı işyerinde göreviyle ilgili mevzuat ve teknik gelişmeleri göz önünde bulundurarak iş sağlığı ve güvenliği ile ilgili eksiklik ve aksaklıkları, tedbir ve tavsiyeleri belirler ve işverene yazılı olarak bildirir. Eksiklik ve aksaklıkların düzeltilmesinden, tedbir ve tavsiyelerin yerine getirilmesinden işveren sorumludur. ‘ şeklinde düzenleme bulunmaktadır.

Somut uyuşmazlıkta; davalılara ait işyerinde iş güvenliği uzmanı olarak çalışan davacının iş sağlığı ve güvenliği konusunda bir kısım eksiklikler tespit ettiği, buna ilişkin tutulan tutanakların bazılarında davalı işverenlerin de imzasının bulunduğu, davacının söz konusu eksiklikleri ve iş sahasında ölüm tehlikesi bulunduğunu davalılara ayrıca bildirdiği, davalılar tarafından gerekli önlemlerin alınmaması üzerine davacının elektronik posta yoluyla Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı İş Teftiş Kurulu Başkanlığı’na bildirimde bulunarak işyerinde denetim yapılmasını istediği, İş Teftiş Ankara Grup Başkanlığı tarafından yerinde yapılan inceleme sonucunda, teftişe konu şikayette belirtilen ve hayati tehlike oluşturan 7 adet hayati noksanlığın teftiş sırasında giderildiğinin inceleme raporunda yer aldığı anlaşılmaktadır. Bir yıllık sözleşme ücreti tutarından az olmamak üzere davacının tazminat talebinin kabulüne karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde talebin reddine karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.”

Yargıtay, verdiği kararla yüreklere su serpti. İş güvenliği uzmanı olarak görev yaptığı firmada çalışanların hayatını kurtarmak için işinden olmayı göze alan K.Y.'nin bu davranışı da örnek olsun.