Pazar sabaha karşı

Son aylarda içinden geçmekte olduğumuz dönemin, karşı karşıya kaldığımız yeni sorunların ve hayat tarzlarımızda olan zorunlu değişimlerin ruhsal dengelerimizi nasıl etkilediği henüz tam net değil.

Bir şekilde, hayli güçlü bir şekilde, etkilenmiş olduğumuz ve ruhsal dengelerimizin böyle ya da şöyle ciddi biçimde etkilenmekte olduğu kesin de bunun bize verdiği tahribatların gerçek yüzünü yakın gelecekte göreceğiz.

*

"Ben fazla etkilenmedim bana bir şey olmadı" diye lütfen düşünmeyin. Hepimiz yaşadığımız ve yaşamakta olduğumuz süreçlerden bir şekilde etkilendik.

*

Bunu geride bıraktığımız hafta sonu net biçimde tekrardan anladım. Pazar sabaha karşı kanallar arasında dolaşırken birden Fransa ligi şampiyonu olan PSG (Paris Saint Germain) takımının eski bir karşılaşmasını izlemek gibi daha önce yapmaya hiç de alışık olmadığım bir şey yaptım.

*

Futbolla alakam izlemediğimiz maçlar hakkında yapılan yorum programlarını izlemekten keyif almamdan ibarettir. Birçok arkadaşım insanın izlemediği maçların yorumlarını dinlemekten keyif almasının garip bir şey olduğunu düşünüyorlar.

Haklılar da ama bir adetim insanlara garip geliyor diye bunu saklamaya çalışmaya hiç niyetim yok benim.

*

Birçok insan her maçtan inanılmaz biçimde keyif alabilir ama ben birkaç istisna dışında bütün futbol maçlarının ağırlıkla sıkıcı geçmekte olduğunu düşünüyorum. Hele taktiksel nedenlerle maçları yavaşlatarak daha da sıkıcı kılmaya başlayan takımların da sayısı artınca maç izlemekten iyice sıkılır oldum.

*

Yani salgın öncesinde bana birisi "Sen pazar sabaha karşı bir yabancı takımın eski bir futbol maçını izler misin" diye sorsaydı ben buna direkt "Saçmalama böyle bir şeyin olması mümkün değil" diye cevap verirdim.

Ama şimdi bakıyorum da sanki 3 ay önceki insan ben değilmişim gibi büyük keyifle şimdilerde yapabiliyorum bunu.

*

Çünkü seyircinin stada saldığı inanılmaz enerjiyi ve futbolun tam bir şölen olan havasını özlemişim.

Örneğin ben İstanbul’da maç oynanmakta olan bir stadın yanından geçerken bile seyircinin sesini duyduğumda bir yaşam coşkusu duymaya başlardım.

3 ay içinde hayatımıza küçük güzel dokunuşlar getiren o taraftarlar şimdilik ortadan çekildiler.

*

Bazı maçlarda içeriye giremedikleri stadın yanına gidip içeride oynanmakta olan takımlarına sesleriyle destek vermeye çalışan insanları bile görmekten keyif almaya başladım.

Bir grup taraftar gördüğüm zaman bile salgın öncesinde aslında güzel olup da bizim nedense kıymetini hiç bilmediğimiz hayatlarımızı özlüyorum. İnşallah yakında hem taraftarla hem de statta kalabalıklar içinde izlediğimiz takımlarımıza kavuşuruz.