2019

Derlerdi ama inanmazdım. Doğruymuş. Hayat, belli bir ritmi tutturduktan sonra giderek daha süratli ilerliyor. Yürüme bandına çıkmışsın ve birileri sana göstermeden hızı yükseltiyor, yükseltiyor sanki… Bir de bakmışsın, koşuyorsun ama yine yetişemiyorsun…

Son birkaç yıldır benim için tam da böyle akıyor zaman. Belki hayat devam ettikçe yorgunluk arttığı için insan aynı hızı daha fazla hissediyor. Belki de hakikaten bir tuş var ve 35’ten sonra o tuşa birileri basıyor…

Bu baş döndürücü sürat içinde bir yılı daha geride bıraktık sevgili okurlar. 2018’e girişimizi dün gibi hatırlıyorum. Sanki 365 değil de 3 gün geçmiş… İnişli çıkışlı, seçimli, tartışmalı bir yıldı 2018.

2019’un daha sakin, daha az gerilimli ve toplumun farklı kesimlerinin aralarındaki mesafeyi kısaltmayı başarabildiği bir yıl olmasını diliyorum.

Çok fazla bölündük. Öfke ve birbirini suçlama adeta milli sporumuz haline geldi. Stres ve tahammülsüzlük yaşamın güzelliklerinin üzerini bir şal gibi örtüyor.

Bunlara gerek yok. Hep birlikte ve tüm farklılıklarımızla birlikte yaşayacak kadar büyük ve zengin bir ülkeyiz. Bu yılın her şeyden önce kendi değerimizin farkına vardığımız bir yıl olmasını diliyorum. Birbirimizle kavga etmekle zaman harcamayalım artık. Biraz rahatlayalım. Ülke olarak rahatlamaya çok ihtiyacımız var…

Buna, zamana ve çocuklarınıza sıkı sıkı sarılmakla başlayın. Her yere yetişmeye çalışmayın. Zira galiba hayat bandını hızlandırma tuşuna kendi telaşımız ve hırslarımız basıyor...

Huzurlu bir yıl diliyorum. Huzur olursa diğerleri nasıl olsa gelir…