İrlanda'da 1 milyon kişinin hayatını kaybetmesine neden olan Büyük Kıtlık felaketi
1845 yılında İrlanda'da patateslere bulaşan bir virüs, bütün ülkede felakete yol açtı. Halk, tükettiği tek besini kaybedince sonu gelmeyen bir açlığa sürüklendi ve en sonunda 1 milyon kişi açlıktan hayatını kaybetti.
İrlanda, 1921 yılında bağımsızlığını kazanana kadar uzun bir süre İngiltere'nin sömürgesi olarak kaldı. Bu süreç içerisinde İrlanda halkı birçok sıkıntı yaşadı; kültürlerinin yaşanmasına izin verilmedi, çocukların eğitilmesi yasaklandı, değeri 5 sterlinden fazla olan bir ata sahip olmaları yasaktı, seyahat etmeleri hatta para kazanmaları bile yasaktı.
1840'lara gelindiğinde İrlanda halkının yarısı, patates ile besleniyordu. Patates, güvenilir ve elde olan tek mahsuldü. Tek bir ürüne bağımlılık, farkında olmadan İrlanda halkını katlanarak artan bir tehlikeye soktu: 1845'te, bu güven kötü bir şekilde yıkıldı.
1844'te, blight adı verilen oldukça bulaşıcı bir mantar, Meksika'dan Atlantik üzerinden geçerek Avrupa'daki patates mahsullerini yok etti. Bununla birlikte, İrlanda'dan farklı olarak, diğer Avrupa ülkeleri böyle bir olaya daha iyi hazırlanmıştı; çeşitli patates türleri ekmişlerdi, oysa İrlanda sadece bir türe güveniyordu.
1845 yılında İrlanda'da patatesler haftalar geçtikte olgunlaşmak yerine sarardı ve çürüdü, ülkede taze patates kalmadı. Bu da başka bir felaketin yaşanmasına neden oldu. Arka arkaya patates mahsulü başarısızlıkları insanları açlıktan ölüme terk etti.
Kıyılarda yaşayan pek çok kişi kira ödemek için balık ağlarını sattı ve dizanteri riskine rağmen kıyılarda bulunan çiğ, bakterilerle dolu kabuklu deniz hayvanlarını yemeye başladı. Onu pişiremeyecek kadar halsiz ve açtılar. İnsanların hayatta kalmak için ot, yabani ot ve çok daha kötüsünü yemeye başvurduğuna dair açıklamalar da var. Nihayetinde, İrlanda dört yıl boyunca sefalete ve açlığa katlandı.
Bir süre İngiliz devleti, İrlanda için mısır ithal etmeye çalıştı ancak bu politika başarılı olamadı. İngiliz devletinin bazı üyeleri, yaşananları İrlanda halkının tembelliğine karşı olarak Tanrı'nın takdiri olarak gördüler.
Bu sırada devlet bir bayındırlık programı açtı ve İrlanda halkını taş yollar inşa ederek küçük bir miktar para kazanma şansı verdiler ancak halk zaten güçsüzdü ve ağır koşullar nedeniyle ve yetersiz beslenmeden birçok kişi hayatını kaybetti.
Daha sonra devlet, İrlandalılar için düşkünler evine benzeyen evler açtı. Ancak buraya girmek için çok şart gerekiyordu ve gerekli şartları sağlayanlar bile fazla kapasite yüzünden geri çevrildi. Bu sırada İrlanda halkı sokak kenarlarında topluca ölmeye başladı.
Bunların üzerine 1847 yılında, -Kara 47 olarak da bilinir- yaşanan kötü fırtına ülkede birçok yıkıma neden oldu. Fırtına, beslenememe, artan hastalıklar derken Büyük Kıtlık, 1 milyondan fazla can aldı.
Bunun üzerine, imkânı olan birçok İrlandalı başka ülkelere gitmek için gemilere bindi. Tabut gemisi olarak da bilinen bu gemilerde şartlar çok kötüydü; birçok kişi ülkeye varana kadar yolda hayatını kaybediyordu. İrlanda halkının şansı Amerika İç Savaşı'na kadar değişmedi. Bugün, Amerika'da birçok İrlandalı yaşıyor ancak İrlanda'nın kendisi hâlâ küçük bir nüfusa sahip.
Kaynak: Mental Floss
