Ölüm var abi!

Agos'taki Kardeşcesine adlı köşesinde, "Hayat işte" diye attığı başlığın altına ne güzel yazmış ağabeyim Yetvart Danzikyan, "Kibir kadar, hayat tarafından terslenen bir tutum yoktur herhalde. Siz ne kadar çevrenizi, güçsüzleri ezerseniz, kendinizi ulaşılmaz bir yere koyarsanız, hayat da öyle ama böyle, er ya da geç size ders verir." Ne fena şey şu kibir... İnsanın gözüne perde indirir. Siyasilerden bahsetmeyeceğim. Koca bir halkın önüne elleri bellerinde geçmekte bir beis görmüyorlarsa, öteki taraf ya da her neresiyse orası yardım edecektir kendilerine...

"Hayat" dedim de, asıl sıkıntı şu; hepimize mi komplo kuruluyor bilemiyorum ki, nasıl olduysa, hep beraber terbiyeyi kaybedenlerin, açgözlülülerin, her şeyi kendi hakkı sananların, sürekli kendini haklı sananların arasında, empati yoksunu insanların ortasında kaldık. Bir ülkede herkes çaresiz olabilir mi, herkes gitmekten bahsedebilir mi? Gazetecisi başka bir ülkede bulaşıkçı olmaya razı oluyorsa, bankacısı kendini başka bir ülkeye bebek bakıcısı olarak atıyorsa, sıkıntı vardır değil mi? Amasya'nın Taşova İlçesi'ne bağlı Yeşilyurt Köyü'nde belediye hoparlörlerinden, "Büyükbaş hayvanlara bakmak üzere aylık 1500 TL maaş, lojman, 3 öğün yemek imkânı ile çoban aranıyor" diye anons yapılıyorsa ve bu bile bir ihtimal olarak kafalarda canlanıyorsa üç yanlış bir doğruyu götürmüştür değil mi? Sanmıyorum ki, herkesin uzak adalarda offshore hesapları olsun da giysin şortu otursun aşağı, atsın oltayı denize, tutsun balıkları, versin yamağına pişirtsin balığı, dilimletsin soğanları... Ama gidemiyoruz da işte, yer çekimi denemez buna, başka bir çaresizlik yatıyor altında; "Kim ne yapsın bu saatten sonra beni?" derken buluyor herkes kendini ve şuna bağlanıyor cümleler: "Hayat kısa, değmez bir kıza!"

Hayat kısa hakikaten, hatırlatanı da var. Girin internete, www.olumvarabi.com yazın ya da Twitter'da @olumvarabi'yi bulun ve gidip sitelerine üye olun. Üye olduktan sonra da başlayın beklemeye... Tam sokakta yürürken çantasıyla sizi ittiren kadına bağıracakken, tam bakkala hep yırtık 5 lira para üstü veriyor diye çemkirecekken ya da tam trafiğe küfrederken cebinize bir SMS gelecek ve size şunu diyecek:

"Ölüm var abi!" Altında da Şems-i Tebrizi'nin şu dizeleri: "Bir şey yap, güzel olsun. Çok mu zor? O vakit güzel bir şey söyle. Dilin mi dönmüyor? Güzel bir şey gör veya güzel bir şey yaz. Beceremez misin? Öyleyse güzel bir şeye başla. Ama hep güzel şeyler olsun. Çünkü her insan ölecek yaşta. Geç kalmayasın!" Demek isteyecek ki; yaşasana! Hep beraber her şeyini; umudunu, neşesini, huzurunu kaybedenler kulübü olarak otururken, basılamayan kitaplar yazıp lafı dinlenmeyen aydınlara üzülürken; en başta demiştim ya kibirden kusmak üzereyken, belki de hiçbir şeye takılmadan sadece ve "sade"ce yaşamamız iyi gelir bünyelerimize...

Madem rakıyı koyduk, buzu da filmden gelsin: "Ölümün olduğu bir yerde hiçbir şey ciddi olamaz... "