Beklemek

Öğrencilik yıllarım ve daha sonra da çalışma günlerim nedeniyle hayatımın önemli bir bölümü New York’ta geçti.

‘Bir Şehrin Biyografisi’ kitabımda o günleri detayıyla anlattım.

Bunca yıllık deneyimden sonra Amerikalıların en severek, en iyi yaptıkları işin ‘sırada beklemek’ olduğunu söyleyebilirim.

Ne için beklenildiği önemli değil hatta sıra size geldiğinde ulaşılacak bir şey olup olmaması da sorun değil

Önemli olan sırada sabırla bekleyebilmek.

Şimdi ben çıksam şehrin en kalabalık caddesinde ortada dursam ve beklemeye başlasam size yemin ediyorum birkaç saat içinde ne için beklediğimi sormadan arkamda yüzlerce kişilik bir sıra oluşabilir.

Bundan bir şekilde mutlu olduklarını sanıyorum.

Benim için bu ciddi bir ruh hastalığıyken onlar bu hayat tarzını çok doğal bir şeymiş gibi sürdürüyorlar.

Sıra beklemek onları mutlu etmeseydi buradaki hayatı çekebilmeleri de pek kolay değil bunu da bilelim.

Tipik bir örnek vereyim

CEHENNEM

Ehliyetlerin yenilendiği bir yer var burada. Cehennemin dünyadaki şubesi gibi bir yer.

Çalışanlar ezik sınıflardan itinayla seçiliyor.

Onlar da hayat hakkındaki tüm kızgınlıklarını orada hüviyet almak için bulunan insanlardan çıkarıyorlar.

Ezik sınıfların bu mükemmel temsilcileri tüm işleri hatta nefes almayı bile yavaş çekim yapıyorlar.

İşlerinizi yapmak, sıra numarası almak için bile sıraya giriyorsunuz. Bunu da kendiniz makineden yapmanıza izin vermiyorlar ki azap olsun acı çekin.

O işi de aşırı kilolu ve kilosuna daha da katkıda bulunmak için durmadan cips yemekte olan bir adama vermişler. Adam kazayla üstünüze düşse o an ölürsünüz.Makineye o basıp sıra numaranızı o veriyor. Bu iş onun zekasına tam uygun. Parmakları cipsten yağlı olduğu için verilen kağıtta yağlı oluyor.

Makineye basarken hareketlerini görseniz ağır çekimde film seyrediyor gibi olursunuz. Bekleme sürenizi uzatmak için mahsus yavaş yapıyor işleri. Normal bir ülkede onun size numara vermek için harcadığı zamanda tüm işinizi tamamlayıp ev gidebilmeniz mümkün.

Kimse ona bir şey demiyor herkes esrar çekmiş gibi sakin. Belki gerçekten çekmiş olabilirler de.

Sıra numaranızı aldıktan sonra yine sırada beklemek işi başlıyor. Hüviyetinizi tek bir gişeden alabilmeniz tabii ki mümkün değil. İlk önce isminizi doğrulama gişesi var. Sonra cinsel organınız dışında her uzvunuzun fotoğrafının çekildiği bölümler bulunuyor. Yakında onun için de ayrı bir gişe oluştururlar buna eminim

Gişelerde çalışanların ana dilleri İngilizce olduğu halde benden bile daha kötü konuşuyorlar. Ben ilk duyduğumda çoğunun Çince konuştuğunu sanmıştım.

Allah'tan yaptıkları iş entelektüel gayret gerektirmediğinden konuşmanız da gerekiyor aslında.

İşlerim tam bittiğini sandığımda yabancı olduğumdan ulusal güvenlik sorunları da çıkardılar. Homeland Security'den temiz kağıdı almam gerektiğini söylediler. Bir tane müdürleri vardı o gerçekten de Çinli'ydi. Galiba bu işi yapacak kadar akılı bir insanı sadece Çin'de bulabilmişler. Onun garip biçimde İngilizcesi anlaşılıyordu.

Şimdi bir ehliyet yenileme bürosunda kaç insanın benim gibi ulusal güvenlik teyidi ihtiyacı olabilir değil mi? İnsan bunu düşünüyor.

Düşündüğünüz gibi değil bunun gişesinde de en azından 150 kişi sırada büyük mutlulukla bekliyordu.

Bana sıra gelinceye kadar mesai bitti bir başka gün gelmem söylendi bana.

Yakında burada marihuana satışları yasal olacak bilin bakalım bu dükkanların en iyi müşterisi de kim olacak.

Sıra beklemekten çıldırmamak için başka çare kalmadı

Ya sabah sekizden itibaren viskiye başlayacağım ya da bunu yapacağım. Bir alternatif daha var tabii ki. Sıra bekleyen yerlere bir makineli tüfekle gitmek de olasılıklar arasında yer alıyor.