İnsan kendine benzeyeni dost edinir

İnsan kardeşini seçemez ama dostlarını seçebilir.

Peki neye göre seçiyor insan dostunu?

Benim vardığım sonuç, insan kendine benzeyeni dost edinir.

Kendine benzer derken, fiziksel olarak bir benzerliği kast etmiyorum.

Karakter, huy, kişilik özellikleri açısından benzerliktir söylediğim.

Mesela dürüst, yalana dolana bulaşmayan, aklı başında biri, büyük oranda böyle özellikte insanları dost edinir.

Bu insanlarla acılarını, sevinçlerini, hatta sırlarını paylaşır.

Yol yürüyecekse bu insanla yürümeyi tercih eder.

Fakat buradan tersine bir düz mantık yürütemeyiz.

Yani düzenbaz, yalancı, kaypak kişilikli biri, kendine benzeyen birini dost edinmez.

Çünkü böyle insanların dostu olmaz.

Ama arkadaşı olur.

O zaman önermemizi şöyle kurgulayabiliriz:

Dürüst insanlar kendileri gibi dürüst insanları dost edinir, sever, yol arkadaşlığı yapar.

Dürüst olmayan insanlar kendi gibilerle arkadaşlık yapar, iş tutar, ortaklık eder.

En yakın dostlarınızı gözden geçirin.

Özelliklerine bir bakın.

Kendinize benzeyen insanlar seçtiğinizi göreceksiniz.

Yalancıdan dost edinmez kimse.

Sözünde durmayan, karakteri bozuk biriyle kimse yol arkadaşlığı yapmak istemez.

Şimdi etrafınıza bir bakın.

Nasıl da birbirine benzeyen insanların birlikte hareket ettiğini göreceksiniz.

Birinin hararetle savunduğu insana nasıl da yakın olduğunu, benzediğini fark edeceksiniz.

Düzgün bir insanla, ahlaksız bir insanı yan yana yol arkadaşlığı yaptığını göremezsiniz.

Kamuoyundaki tartışmalarda bunu çok test etmişimdir.

Her halinden dürüst olmadığı, yalancı birini savunanlara, destek verenlere, övgüler düzenlere bakıyorum. Ne kadar da benziyorlar birbirlerine.

Dürüst insanları da yine onlara benzeyeler destekler, savunur, sever.

Hiç şaşırmıyorum.

Ve hiç şaşmadan bu kombinasyonun tuttuğunu da görüyorum.

Güzel insanlarla dost olmak istiyorsanız, iyi bir insan olmalısınız.