Bebek büyüten babanın altıncı hastalıkla imtihanı

Bir bayram daha geçti gitti. Hani bayram öncesinde bir rahatlık gelir ya insana, çoğunlukla “tatil” teması nedeniyle, işte o rahatlama bu bayramda bizim eve uğramadı. Daha doğrusu uğradı da biraz geç uğradı.

Bayramdan beş gün önce, yani 29 Eylül Pazartesi günü, herhangi bir pazartesi gibi başladı. Uykudan yine sersem uyandım, Can da bana uyunca ağlak bir güne merhaba dedik. Ama bu kez kahvaltı mızıldanması çok hafif geçti, biraz meşhur bulamaçtan yedik, biraz masaya, sağa sola da yedirmeyi ihmal etmedik tabii. Sonra portakal suyunun yarısını içtik, yarısını döküp saçtık. İşimiz bittiğinde Can hala hafif uykulu, ne bileyim içi geçik gibiydi. Garipsemedim açıkçası.