Bu terapi ölüyü canlandırır!

IŞIL CİNMEN / HABERTURK.COM

icinmen@haberturk.com

Mantıklı bir açıklaması olmayan, gözümle görmediğim şeylere inanmam.

Bunu gözümle gördüm.

Bodrum’da tatildeydim. Evdekilerin zoruyla, söylene söylene, hiç inanmayarak Feride Gürsoy’un evine gittim.

İçeride 12 kişi vardı; daire şeklinde dizilmiş sandalyelerde oturuyorlardı. Aralarından yalnızca iki kişiyi tanıyordum, diğer 10 kişiyi ilk kez görüyordum.

Söylenen şuydu:

Bu kişiler, ortadaki boşlukta (buraya “bilen alan” deniyor) ayağa kalkacaklar ve konsantre olacaklar. Ben kenarda oturacağım ve bir süre sonra hiç tanımadığım bu insanlar, bir film gibi bana kendi hayatımı izlettirecekler.

Travmalarımı, sorunlarımı, annemle ilişkimi, babama karşı ne hissettiğimi, beni seven adamlardan neden kaçtığımı ve sevmeyenlere neden bağlandığımı, neden öfkeli olduğumu hissedecekler.

Temsil ettikleri karakterlere (mesela anneme, anneanneme, dedeme, halama ya da yıllar önce ölen, hiç görmediğim bir kuzenime) “bağlanıp” onlar gibi davranacaklar.

Doğal olarak hiç inanmadım.

Yine de beni “Aile Dizimi” denen bu tuhaf olaya zorladığı için anneme çok kızarak “Danışan” olmayı kabul ettim. Yani benim bir sorunuma bakılacaktı.

Aile Dizimi uygulayıcısı Feride Gürsoy, hayatımla ilgili çözmek istediğim sorunumu sordu.

“İlişkiler” dedim. “Bana güven veren erkeklerden kaçıyorum, beni üzecek adamlara mıknatıs gibi yapışıyorum. Tamam, bugüne kadar eğlenceliydi, heyecanlıydı ama artık istemiyorum.”

Ukala ukala gözlerimi devirirken sabırla birkaç soru daha sordu ve şöyle dedi: “Şimdi, burada seni temsil etmesi için birini seç lütfen.”

Adının Nalan olduğunu sonradan öğrendiğim, tanımadığım bir kadını göstererek, “O olsun” dedim.

Nalan ayağa kalıp, sessizce durmaya başladı. Karşısına da bir erkek diktim, potansiyel gelmiş ve gelecek ilişkilerimi temsilen.

Sonrası inanılmazdı.

10 dakika sonra Nalan, o hiç tanımadığım kadın, bana dönüştü. Konuşmaları, davranışları, iç sıkıntıları, kaçışları, ağlayışı…

O kocaman kadın, çocukluğum gibiydi.

Hatta sanki Sertab Erener’in “İncelikler Yüzünden”i gibiydi…

Hani sözleri şöyle olan şarkı:

“Tesadüfen karşılaştım içimde

kendimle yeniden

Bir minicik kız çocuğu bak

duruyor orada halâ…”

30 dakika kadar sonra dedem, anneannem, teyzem, dayılarım, ölüler, bebekler herkes sahnedeydi, yani “bilen alan”da.

Temsilciler kısa bir süre sonra rolüne girdikleri kişinin cümleleriyle konuşmaya, onun gibi bakmaya, onun gibi gülmeye ya da ağlamaya başladılar. Hiç alakam olmadığını düşündüğüm, bir kısmını tanımadığım ailem, bana neden ve nasıl böyle olduğumu gösterdiler.

Dizimin sürdüğü bir saat boyunca o odadakilerle aynı duyguları hissederek birlikte ağladık. Kendimi acıların çocuğu gibi hissettim.

Aile Dizimi, bir terapi yöntemi. Tam olarak açıklanabilen bir olay değil; birçok soru işareti var. Ama orada neler olduğunu daha iyi anlayabilmek için Feride Gürsoy, bu terapi yönteminin nasıl çalıştığını anlattı.

Yarın söz onda olacak.

Ve size o tecrübenin bir bölümünün canlı halini izlettireceğim, bakalım inanacak mısınız?

Ama herkes kendi deneyimini yaşamalı. Danışan ya da temsilci olarak....

Siz de inanmamazlık yapmayıp deneyin isterim. Kendi hayatınızı izlerken kim bilir neler fark edeceksiniz.

(YARIN: Feride Gürsoy Röportajı)