Gazeteci İnanç'ın son yazısı

internet sitesindeki son yazısında söz konusu operasyondan korktuğunu yazmıştı.

İnanç, "Nasıl korkmayayım?" dediği yazısında korku nedenini şu cümlelerle

açıklamıştı: "Nasıl korkmayayım, bu davayla ilgili usulsüzlükleri, çirkinlikleri,

ayakları altına alınan özel hayatın gizliliği, yağmalanan birikimler (her aranan

yerden delil diye belgeler, CD'ler, silah diye bir takım anılar) toplanıp

götürülüyor. Bende 60 bin kitap, milyonlarca belge, on binlerce dava dosyası,

iddianame yani elli yılı aşkın bir emek var."

ÜMRAN AVCI -AJANS HABERTÜRK

Ünal İnanç'ın 19 Ocak tarihli, "Konuyu adaletle bırakalım", "Yargı bu işi halleder."

başlıklı son yazısı şöyle:

"Siyatik ağrısı nedir bilir misiniz? Çeken bilir. Bir haftadır geceleri sabaha kadar

ağrıdan uyuyamadığım için televizyonun karşısında oturuyorum. Konumuz Ergenekon ve

Gazze. Aynı gün aynı saatte Show TV'de Ali Kırca, Star'da Uğur Dündar, diğer kanalda

Mehmet Ali Birand. Konuklar neler demiyorlar; hele o yargının içinden gelen adalet

mensupları. Adalete güvenelim, işi yargıya bırakalım. Arada sırada oturuma

katılanlardan çıldıranlar da oluyor, örneğin Ali Sirmen.

Sirmen, Nazlı Ilıcak'a "Ben 38 ay yattım. Bir ay sonra yargılama beraatle

sonuçlandı. Yatacağım ceza hüküm yesem 39 aydı" deyince Nazlı hanım bile

konuşamıyor. Korktuğumu söylemiştim. Nasıl korkmayayım, Ergenekon (şimdi oldu ETÖ)

dalgasından halkın bir bombardıman altında İsrail'in Gazze'ye açtığı ateş oradaki

halkı kinlendiriyor, ateşliyor. Benim satılmışlarımın, entellerimin, servis edilen

medyamın sayesinde herkes korkuyor, ben de dahil. Nasıl korkmayayım, bu davayla

ilgili usulsüzlükleri, çirkinlikleri, ayakları altına alınan özel hayatın gizliliği,

yağmalanan birikimler (her aranan yerden delil diye belgeler, CD'ler, silah diye bir

takım anılar) toplanıp götürülüyor. Bende 60 bin kitap, milyonlarca belge, on

binlerce dava dosyası, iddianame yani elli yılı aşkın bir emek var. TEB otel'de

yapılan bir törenle Yurttaşlık ödülleri dağıttık.

Ödül verdiklerimizin arasında Ulusal Kanal yöneticilerinden Hikmet Çiçek, Emekli

Orgeneral Hurşit Tolon, Yargıtay Onursal Başsavcısı Sabih Kanadoğlu, Gazeteci

Mustafa Balbay, Gazeteci Tuncay Mollaveisoğlu da vardı. İkisi tutuklu yatıyor,

birini kapıdan serbest bıraktılar, öbürünü gözaltına almadılar. Sonuncusu da

Ergenekon dalgasıyla meslek hayatı batağa saplandı.

Sırasıyla 1955 yılı 6-7 Eylül sıkıyönetim dönemi, 27 Mayıs öncesi sıkıyönetim

dönemi, 27 Mayıs sonrası sıkıyönetim dönemi, 12 Mart sıkıyönetim dönemi, 26 Aralık

1978'den 12 Eylül'e kadar olan sıkıyönetim dönemi, 1988'e kadar süren sıkıyönetim

dönemlerini yaşadım. Mahkemeleriyle, savcılıklarıyla hemhal olmuştum. İnanın ki

ülkemde böylesini görmedim. Bu davada her yurttaş kadar ilgimi çekiyor. Ama

bildiklerim beni fevkalade rahatsız ediyor. Özellikle tutuklu sanıklar için bir

yurttaş olarak, bir insan olarak üzülüyorum ve korkuyorum. Kuddusi Okkır diye bir

tutuklu ihmalden de öte hapishanede öldü. Bir başka ülkede böyle bir olay olsa yer

yerinden oynardı. Ergün Poyraz diye bir tutuklunun günlerce kalp ve şeker ilaçları

verilmedi avukatının çabalarıyla her gün kullanmak zorunda olduğu ilaçlar verildi.

İnsanın aklına başka şeyler geliyor. Cezaevlerinin yetkilileri kendiliklerinden bu

tür ihmalleri ve edimleri yapmazlar ve yapamazlar. Gelelim şu Tuncay Güney'e; 1997

yılında Milli İstihbarat Teşkilatı Tuncay Güney'i İran dönüşünde gözaltına alıp

sorguladı mı sorgulamadı mı? İran gizli servisiyle ilgili anlatımları oldu mu? O

ülkede kendisine tattırılan hazlardan bahsetti mi bahsetmedi mi? Gerçi gevezelikleri

sırasında Türkiye'deki bir İran gizli servis görevlisinden bahsediyor. Son iki soru

İran masası Tuncay Güney'i ülkeye haber getirip götüren faydalı bir insan olarak mı

izliyordu yoksa karşı tarafa angaje bir adam olarak mı? Ve bu adam sormadan anlatan

bir insan olarak 1997'de Ergenekon'dan bahsetmiş miydi? Yürütme bu davanın en

tepesinde görülüyor. Adam gibi bir adam diye tanıdığım, betimlediğim eski bir ordu

komutanı onbeş kilo vermiş, Hurşit Tolon. Dostluğuyla onur duyduğum, üstlendiği

görevleriyle gururlandığım, ailece tanıdığım bir insandır. Onun sağlık problemleri

kendisine gazeteciyim diyen bir takım kişilere dert oluyor. Ne diyeyim, nasıl

üzülmeyeyim, nasıl korkmayayım. "