Avrupa Ligi maçları yazar yorumları (Başakşehir, Beşiktaş, Trabzonspor)

Giriş: 20.09.2019 - 10:45 Güncelleme: 20.09.2019 - 16:26

Spor yazarları, UEFA Avrupa Ligi'nde temsilcilerimizin oynadığı Roma - Başakşehir, Slovan Bratislava - Beşiktaş ve Getafe - Trabzonspor maçlarını değerlendirdiler

SERDAR ALİ ÇELİKLER

Ligimizde farklar azaldı. Çünkü, her takım artık en az 3-4 iyi yabancı bulabiliyor. 14 yabancı kuralının bir faydası da Anadolu takımlarına iyi kadro kurma imkanı vermesi oldu. Diğer bir nokta da Türkiye liginde genç kuşak hocalar; eski kuşağa göre daha gözü kara.. Kaybetmekten korkmak; 1 puana oynamak yerine galibiyet planları yapıyorlar.
Bunların hepsi ligimiz rekabetini birbirine yakın takımlar haline getirdi ki tarihin en az puanlı şampiyonu geçen sene çıktı. Peki neden Avrupa'ya çıkıldığında bu gelişen rekabet bize fayda sağlamıyor? Bunun da temelde 2 sebebi var.
Birincisi artık orta sınıf hiçbir Avrupa takımı 'basit hata' yapmıyor. Pozisyon hatası yapmıyorlar. Hem pozisyon hatası yapmayan hem de basit hata sayısını maksimum 1'de 2'de tutan takımlar, fiziken her ama her ekibimize karşı üstünler. Bir başka unsur da atak tamamlamayı beceriyorlar. Topu hücumda kaptırmak ve ani kontraya neden olmak neredeyse imkansız oluyor. Bir de kağıt üzerinde favori olarak çıktığımız maçlarda rakipler topu bize bıraktığında kontraya karşı hiç bir önlem alamıyoruz. Ayrıca bir gerçek de hakemler.
Avrupa'da top hep oyunda kalıyor. Yerde yatmanın, 'hocaaa' diye el kaldırmanın bir karşılığı olmuyor. Dolayısıyla tempo hiç düşmüyor ve rakiplerimiz hep diri iken 'bizimkiler' hep oyundan düşüyor. Bu sebepleri yok sayarak, topun oyunda kalma süresini artırmadan rekabeti yukarı çekemeyiz.
Gelelim özel olarak Beşiktaş'a.. Beşiktaş'ın en büyük sorunu kadrosu. İdeal bir 11 dizilişi "iyi" gibi gözükse de alternatiflerle takım zayıflıyor. Burak olmadı mı santrfor bölgesinde kimse yok. İkinci problem de Avcı'nın yeni yerleştirmeye çalıştırdığı anlayış. Maalesef Avcı, zaten çok olmayan kredisini erkenden tüketti. Şimdi pazartesi akşam Başakşehir maçına Beşiktaş muhtemelen Necip-Atiba tandemi ile çıkacak. (Vida cezalı Ruiz de sakatlandı) İşte size kadro zaafiyeti. Oysa rakibiniz Başakşehir de Epurianu-Ponck-Vieira- Mehmet Topal'dan ikisini stoper olarak seçebilecek durumda. Beşiktaş'ta santrforlar Burak - Güven ve Umut Nayir iken Başakşehir'de Guldbransen-Crivelli ve Demba Ba.. Yani Okan Buruk'un elinde alternatifi bol, çok iyi bir kadro var.

Sadece savunma önündeki 2 oyuncu için Azibuke - Mahmut - İrfan - Gökhan İnler - Mehmet Topal imkanları var. Peki bu kadar fazla imkana rağmen Buruk, neden geçen senenin flaş takımını 'olağan kaybeden' pozisyonuna soktu? Bence Okan Hoca, bugüne kadar hep "Bekleyen takımlarla" çalıştığı için ilk defa 'oynamak zorunda olan takım'ı yönetme sancısı yaşıyor. Buruk'un hocalık tecrübesi Başakşehir'e dar geldi. Roma karşısında özellikle ikinci yarıdaki futbol felaketti. Ben futbolcuların vücut dilinden de hocaya pek de güvenmediklerini sezdim ki asıl kötü fotoğraf o.
Pazartesi, zayıf kadrosu ile lige başlayan ve hocası da tartışmaya açılan Beşiktaş ile çok iyi kadro kuran ama hocasının henüz bu irtifalarda çalışma eksikliği bulunduğundan yenilmeye alışan' bir takım haline gelen Başakşehir'in maçı var. Kaybeden tarafın hocası istifa edebilir.
İBRAHİM YILDIZ

Avrupa Ligi sınavının ilk maçı hayal kırıklığı yarattı Beşiktaş adına… Alınan farklı sonucun iki suçlusu vardı… Önce Karius, sonra Abdullah Avcı… Slovakya takımı Bratislava, Beşiktaş’a göre sırandan bir takım. Neden sıradan? Küçük bir ülkenin dar bütçe ile kurulan bir ekibi. Beşiktaş’la kıyaslanmayacak kadar ekonomik fark var. Milyon Dolarlık futbolcuları transfer eden Siyah-Beyazlıların daha farklı bir oyun ve skor almasını beklemek taraftarın hakkıydı. Üstelik ülkemizi temsil eden bir takımın aldığı bu skor üzücüydü gerçekten…
Sonra, Abdullah Avcı’nın kadro tercihini konuşmalıyız. Yedek kulübesinde oturan Gökhan ve Caner neden oynamadı sorusunun yanıtını merak ediyoruz. İki tecrübeli isim eğer yedek kulübesinde oturuyorsa teknik direktörün bizim anlamadığımız bildiği bir şey var sanırız… Ayrıca, Atiba yedek kalacak bir isim mi? Oyuna girdikten sonra gösterdiği performansı hep birlikte gördük…
Teknik direktör Abdullah Avcı, maç sonrası bireysel hataların farklı yenilmelerinde en önemli etken olduğunu söyledi. Doğru, katılıyoruz. Bireysel hatayı yapan yalnız oyuncular mıydı? Stoper Ruiz sakatlanıp oyundan çıktığında, skor 2-2’ydi. Avcı, savunmaya bir oyuncu alabilirdi. Kaybetmektense alınacak bir puan önemliydi…

Maçın özeti; Topla çok oynamaya karşın, pozisyon bulmakta zorlanıyor Beşiktaş. Savunma çok fazla alan kaybı yaşıyor. Açık veriyor. Top rakipteyken sorun yaşıyorlar. Kenarlar çok etkili değil. İlk yarıyı önde bitirmenin avantajını kullanmadılar. Kırılganlık söz konusu. Sahaya çıkan oyuncu seçimi sorunlu. Üstelik bir dakika da iki gol yemenin savunulacak, anlatılacak bir yanı yok…
UĞUR MELEKE

UEFA ülkeler sıralamasında an itibariyle 11’inciyiz. Sezonu böyle kapatırsak, 2020-21 şampiyonumuzun Devler Ligi bileti tehlikeye girecek. Şampiyonlar Ligi ve Avrupa Ligi şampiyonlarının kendi liglerinden bilet almalarını umacağız. Vahamet bununla da kalmıyor: Son 3 sezon tablosunda 16’ncı, son 2 yılda da 20’nciyiz. Üçüncü sezondur üst üste Avusturya ve G.Kıbrıs’a da geçiliyoruz.
Halbuki rakibimiz olduklarının bile farkında değiliz değil mi? Yani bu hızla Avrupa’da 4 takıma düşmek de, tüm temsilcilerimizin en az üçer ön eleme oynaması da gündemimize girebilir birkaç yıl içinde. Durum böyleyken hâlâ Başakşehir takımı Robinho’yu Roma’ya götürmüyor, Skrtel sakatken Epureanu’yu da kulübede oturtuyor.
Dün Roma, ideale çok yakın bir kadroyla çıktı Başakşehir karşısına. Ve neredeyse tek bir pozisyon vermeden kazandılar maçı. Avrupa’da başarı demek, markanızın büyümesi demek. Transferde kozunuzun (Katar ya da Çin gibi) para değil, uluslararası markanız olması demek. Sizin oyuncuların peşinden koşmanız yerine, onların size gelmek istemesi demek.
Sahi bir futbolcunun hayattaki hedefi nedir? Ya da bir antrenör ne için yaşar? Dün Buruk’un rakibi olan Fonseca, Türk hocanın yaşıtı, 46 yaşında. Bir üçüncü lig takımıyla Portekiz Kupası’nda 2 kez çeyrek final gördüğü, Paços’u Avrupa’ya götürdüğü, Shakhtar’la City’yi yenip Devler Ligi gruplarından çıktığı için bugün Roma’da. Fonseca’nın bir hayali var ve adım adım yaşıyor bu hayalini. Peki Abdullah Avcı’nın hayali ne? Ya da Okan Buruk’un? Çok merak ediyorum doğrusu.

ALİ ECE

Beşiktaş eski kaptanı Rıza Çalımbay’ın çalıştırdığı takımlar yenilince açıklaması standarttır: “Basit goller yedik!.” Beşiktaş, Çalımbay yönetimindeki Sivasspor deplasmanından beri saçmasapan her türlü golü yiyor! Karius’un önünde Rebocho varken kaleden çıkması saçma, top yerine Rebocho’ya müdahale etmesi süper saçma!
Beşiktaş, kâğıt üstünde Bratislava’nın üzerinde kalitede gözükse de mental ve kolektif açıdan geride. Bratislava ilk 45’te taktiksel açıdan tek boyutlu oynayıp 10 kişi topun arkasına geçerek bir forvetle Beşiktaş savunmasının arkasına sarkmaya çalıştı. Bunu 1.5 kez başardı ama ikinci yarıda çok daha fazlasını yaptı.
Beşiktaş skoru 1-0’dan 2-1’e çevirdiği bölümde topa ne kadar sahip olduysa o kadar tehlikeli oldu. Ljajiç’in kısa süre maça ağırlığını koyan klası maçı 2-1’e getiren bir numaralı faktördü. Lakin Beşiktaşlı oyuncular saçmasapan hatalar yapmaya yemin etmiş gibi savunmanın o ana kadar en güven veren ismi Ruiz’in ıskası skoru 2-2’ye getirdi. Gerisi maalesef çorap söküğünden de beter şekilde geldi!
ÖMER ÜRÜNDÜL

Beşiktaş kadro kalitesi açısından rakibinden üç gömlek üstündü. Abdullah Avcı, Başakşehir benzeri bir 90 dakika sergiledi. Eğer bu maçtan gerekli dersler çıkarılmazsa Beşiktaş'ın önümüzdeki haftalarda çok başı ağırır.
Bu kadar felaket bir takım savunmasının benzerini son zamanlarda hiç görmedim... Aslında gördüm Gaziantep'te! Hiç ders çıkarılmamış. En büyük özelliği kapasitesi sınırlı bir takım olan Bratislava, Beşiktaş'a dört gol atıyor dört de kaçırıyor. Çünkü ilerde kaptırılan toptan sonra defans bloğunun arkada 40 metre genişlik bırakması bir intihar girişimidir.

Eğer hakem maç 1-0 iken Loris Karius'un mutlak kırmızı kartını es geçmese herhalde daha da büyük bir felaket tablosu ortaya çıkacaktı. Zaten Estonyalı hakem Ljajic'e yapılan mutlak penaltıda 'Kendisini aldatıyor' diye sarı kart göstererek bu işi hiç bilmediğini kanıtladı.
CEM DİZDAR

Evet, güçler eşit değildi ama Beşiktaş’ın oyununu test edip, geliştirmek için fırsattı Bratislava maçı. Pas oyununu denedi, kısmen becerdi, sürdüremedi. Oyun boyunu kısaltmayı denedi ve kısmen becerdi, sürdüremedi. Geriye düştüğü oyunda ayağa kalkmayı denedi, becerdi ama sürdüremedi. Yani Beşiktaş’ta düzeltilmesi gereken çok şey var.
Önde baskı oyunu çoğu maçta şart ama bu oyunun riski yenilen golde olduğu gibi dönüş hızı ve arka alanda uyumu zorunlu kılıyor. Keza pas oyunu da öyle... Doğru pas açısı, hız ve denge istiyor. Doğrudan oyun ya da rakibe alan kontrol edilecek alanlar bırakıp çoklu baskın hücum aksiyonları şart...
Elneny, Ljajic ve Dorukhan merkezli oyun vaatkar ama bu haliyle yeterli değil. Sahadaki kadronun maçı koparıp güvenli oyun aşamasına geçmesi kısa vadede mümkün görünmüyor. Hele ki beraberlikten sonra kopuş ve uzatmadaki çöküş açıklanabilir gibi değil.
ATTİLA GÖKÇE

UEFA Avrupa Ligi ya da Süper Lig. Veyahut da Ziraat Türkiye Kupası… Hiç fark etmez. Bu sezon en azından ilk devrenin sonuna kadar Beşiktaş’ı hep aynı maceranın içinde izleyeceğiz… İş kazalarına uğrayacaklar. Hayal kırıklığı yaşayacaklar (ve de yaşatacaklar)… Olmadık gaflarla, hatalarla trajikomik goller yiyecekler.

Maçı kazanma noktasına gelen, rakibi sarsan Beşiktaş, hediye gollerle, anlaşılmaz gaflet oyunuyla resmen teslim oldu. Yazık. Abdullah Hoca ve takım… Başkan Orman ve yöneticiler bu maçı geçiştirip unutamaz.
Kim nerede hata yaptı? Sezon başında tam kadro toplanamayıp hazırlık sürecini dağınık tamamlayan, Umut Nayır’ı bir türlü kullanamayan, yanlış transferlerle zaman kaybeden Beşiktaş, zorunlu olarak seri operasyonlara gitmek zorunda. Onlar artık peroje takımı değiller. Sürekli patinaj yapan, sağa sola dümen kırmak durumunda olan, her hafta yeni yeni düzeltmelerle macerayı devam ettirmek zorunda Beşiktaş. Geçmiş olsun!
KENAN BAŞARAN

Sezon öncesi basın toplantısında “Ben zaman değil destek istiyorum” diyen Abdullah Avcı, Bratislava’daki basın toplantısındaysa “Zamana ihtiyacımız var” dedi. Zaman istemesini yadırgamıyorum. Ben, sezon başında zaman istememesini yadırgamıştım. Bir diğer nokta pas oyunu... Avcı, pas oyunu oynadıkları için eleştirilmelerini eleştirdi. Kendi namıma pas oyununu değil, oyunun son raddede pozisyon üretemesini eleştiriyorum. Kaldı ki bu takımın topa sahiplik oranı ve yaptığı pas sayısı geçen sezonların çok ötesinde değil.
Herkes bu Beşiktaş ile oynamak ister. Çünkü tüm rakipleri çok rahat gol pozisyonuna giriyor. Buna karşın Beşiktaşlı futbolcular, yüzde 70 topa sahip olup 700 küsur pas yapsa da golcüsü net bir pozisyona giremiyor. “Dün akşam atılan 2 gol var” diyeceksiniz ama söyleyin bana idealize edilen oyun sisteminin sonucunda mı atıldılar? Hayır. Avcı’nın ligde çok kritik maçlar oynayacak ama kısa zamanda çözülecek gibi görünmeyen yapısal sorunları var. Bunları çözemezse F.Bahçe’nin geçen sezon düştüğü durumdan daha kötüsünü yaşayabilir.
Slovan Bratislava, seyirci cezası olan maça, UEFA’dan izin alarak 14 yaş altı çocukları aldı. Gözüm sık sık çocuklara takıldı. 90 dakika yerlerinde durmadılar. Sahi bizim kulüplerin ‘çocuk tribünü’ uygulamaları vardı. Ne alemde? Türkiye Futbol Federayonu’nun da ‘Çocuk Kulübü’ vardı... Hiçbir konuda istikrarımız yok!

CEMAL ERSEN

Yıllar sonra Trabzonspor’u UEFA Avrupa Ligi’nde izlemek, elbette anlamlı idi. Getafe deplasmanından puanla dönmek, bu keyfin değer kazanması için iyi bir başlangıç olabilirdi. Lakin şu gerçek; Büyük oranda sakatların da etkisiyle Trabzonspor’da inanılmaz bir gerileme var. Ve hayra alamet değil. İspanya liginde galibiyetsiz 18. sırada bulunan Getafe karşısında, ligi de düşünerek rotasyonlu bir kadro ile başladı Teknik Direktör Ünal Karaman. Bu kez savunmanın göbeğinde Campi, orta alanda Obi Mikel’in yanında Doğan Erdoğan vardı.
Şunu söyleyeyim; Getafe üst düzey rakip değil. Eksiksiz bir Trabzonspor buradan puansız dönmezdi. İspanyol temsilcisinin en büyük avantajı uzun süredir birlikte oynamış isimlerden kurulu olması. Disiplinli. Top rakipte iken en az iki oyuncu başına üşüşüyor. Fizik güçleri de bir avantaj. Az hatayla oynamazsanız canınızı yakar. Trabzonspor bunu yapamadı. Uğurcan olmasa İspanya’dan tarihi bir yenilgi ile dönmesi şaşırtıcı olmazdı.
Obi Mikel mi? “Her zamanki gibi.” Bu kalitedeki oyuncunun bir tane hedef pası olmaz mı? Geri ver, yana at. Kulübedeki her genç fazlasını yapar. Kusura bakmayın, Mikel ile ilgili olumsuz düşüncelerim her maçta artıyor. Ünal hocanın sabrına hayranım. Mutlaka vermek istediği bir mesaj vardır!
Trabzonspor ucuz kurtuldu. Ama takımı bekleyen bir tehlike var. Sosa geçmiş yıllarda papazdı, şimdi hakiki kaptan oldu. Mikel ve Sturridge onun yerine aday gibi görünüyorlar. Hem hazır değiller, hem el-kollar çalışmaya başlamış şimdiden. İki yeni transferin bedeli ağır olursa, bunca emek ve özveri boşa gider emin olun...
Son olarak yazmazsam, ülkeme haksızlık etmiş olurum. UEFA bizim o güzelim statlarda basın tribünleri için kılı kırk yararken, böyle bir stadı nasıl görmezden gelebilir? Es kaza lavabo ihtiyacınız olsa, 30 kişinin üzerine basarak çıkmak zorundasınız. Ya da oturduğunuz yerde çatlayacaksınız. Tanrı var, Türkiye’deki fiziki koşulları ve kaliteyi 50 sene sonra bile yakalayamaz bu zihniyet!