Bugün Ümit Yaşar Oğuzcan'ın ölüm yıl dönümü... Ümit Yaşar Oğuzcan kimdir? Ümit Yaşar Oğuzcan'ın oğlu Vedat neden öldü? İşte Ümit Yaşar Oğuzcan'ın kitapları ve şiirleri...

Ankara Osmanlı Bankası'nda 1946'da başladığı bankacılık mesleğini 1947'de girdiği Türkiye İş Bankası'nda sürdürdü. 1947-1960 yılları arasında Türkiye İş Bankası'nın Adana, Turgutlu, Niğde ve Ankara şubelerinde görev yaptı. 20 Mart 1948 tarihinde Mersinli Mehmet Zeki Oğuzbaş'ın kızı Özhan Hanım ile evlendi. Bu evliğinden Vedat (d. 1949) ve Lütfi (d. 1952) adında iki oğlu oldu. Büyük oğlu Vedat 1973'te intihar etti. 1961'de Türkiye İş Bankası'nın Ankara'daki genel müdürlüğünde neşriyat müdür muavini iken görevinden ayrıldı. 1961'de İstanbul’a yerleşen şair, emekliye ayrıldıktan sonra da yayıncılığa başladı. Bu arada, geçirdiği bunalımlar sonucu 3 kez intihara teşebbüs etti (Hızlan 1984). İleriki yıllarda İş Bankasının Fatih ve Beyazıt şubelerinde iki defa tayin edildiyse de verilen görevleri beğenmediği için istifa etti. Bir müddet İstanbul'da Yapı ve Kredi Bankası'nda çalıştı. Buradan da ayrıldıktan sonra kendi eserlerini yayımlamak üzere İstanbul'da Ümit Yaşar Yayınevi'ni kurdu. 2-3 yıl kalemiyle geçindi. İşleri bozulunca bir müddet işsiz kaldı ve sıkıntı çekti. 1965-1968 yılları arasında İstanbul Akbank Umum Müdürlüğü'nde krediler ikinci müdürü olarak çalıştı. 1970'ten itibaren İş Bankası Kültür Yayınları'nın müşavirliğini yürüttü. Aynı bankanın halkla ilişkiler müdür yardımcılığı görevindeyken 1977'de kendi isteğiyle emekli oldu. Şiirlerinde sıkça geçen ve küçük oğlu Lütfi'nin "Babamın annemle evliyken yaşadığı platonik bir aşkıydı." dediği Ayten Hanım yüzünden Özhan Hanım, Ümit Yaşar'dan otuz yıl sonra ayrıldı. Bir şiir söyleşisinde âşık olduğu şiir tutkunu Ulufer Hanım ile ikinci evliliğini yaptı (1978). Emekliye ayrıldıktan sonra 1980'de İstanbul'da kendi adını taşıyan bir sanat galerisi kurdu ve yöneticiliğini yaptı.

ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN'IN KİTAPLARI

Mustafa Kemal'i Düşünüyorum

İnsanoğlu (1947)

Dolmuş (1955)

Üstüme Varma İstanbul (1961)

Sahibini Arayan Mektuplar (1961)

Yeni Dünya Rekoru (1961)

Sevenler Ölmez (1962)

Çigan Gözler (1962),

Ötesi Yok (1963)

Hüzün Şarkıları (1963)

Bir Gün Anlarsın (1965)

Sadrazamın Sol Kulağı (1965)

Mihribana Şiirleri (1965)

İnşallahla Maşallahla (1965)

Taşlar ve Başlar (1966)

Seni Sevmek (1966)

Toprak Olana Kadar (1968)

Göbek Davası (1968)

Ben Seni Sevdim mi (1968)

Halktan Yana (1969)

Aşk mıydı O (1969)

Önce Sen Sonra Ben (1971)

Rübailer (1972)

Acılar Denizi (1973)

Yalan Bitti (1975)

En Eski Yalnızlığımdın Sen Benim (1978)

Dikiz Aynası (yergi şiirleri, 1982)

Oğul koşması

Her Gece Sen

Beşinci Mektup

Milyon Kere Ayten

Bir Başka İstanbul

Beni Unutma

Ben Senin En Çok

Dostlar Seni Unutur mu?

Bekleyenler İçin

ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN'IN ŞİİRLERi

GALATA KULESİ

6 Haziran 1973

Pırıl pırıl bir yaz günüydü

Aydınlıktı, güzeldi dünya

Bir adam düştü o gün Galata Kulesi’nden

Kendini bir anda bıraktı boşluğa

Ömrünün baharında

Bütün umutlarıyla birlikte

Paramparça oldu

Bir adam benim oğlumdu...

Gencecikti Vedat

Işıl ışıldı gözleri

İçi

Bütün insanlar için sevgiyle doluydu

Çıktı apansız o dönülmez yolculuğa

Kendini bir anda bıraktı boşluğa

Söndü güneş, karardı yeryüzü bütün

Zaman durdu

Bir adam düştü Galata Kulesi’nden

Bu adam benim oğlumdu

“Açarken ufkunda güller alevden”

Çıktı, her günkü gibi gülerek evden

Kimseye belli etmedi içindeki yangını

Yürüdü, kendinden emin

Sonsuzluğa doğru

Galata Kulesi’nde bekliyordu ecel

Bir fincan kahve, bir kadeh konyak

Ölüm yolcusunun son arzusu buydu

Bir adam düştü Galata Kulesi’nden

Bu adam benim oğlumdu

Küçüktü bir zaman

Kucağıma alır ninniler söylerdim ona

“Uyu oğlum, uyu oğlum, ninni”

Bir daha uyanmamak üzere uyudu Vedat

6 Haziran 1973

Galata Kulesi’nden bir adam attı kendini

Bu nankör insanlara

Bu kalleş dünyaya inat

Şimdi yine bir ninni söylüyorum ona

“Uyan oğlum, uyan oğlum, uyan Vedat”...

MİLYON KERE AYTEN

Ben bir Ayten'dir tutturmuşum

Oh ne iyi

Ayten'li içkiler içip

Sarhoş oluyorum ne güzel

Hoşuma gitmiyorsa rengi denizlerin

Biraz Ayten sürüyorum güzelleşiyor

Şarkılar söylüyorum Şiirler yazıyorum

Ayten üstüne

Saatim her zaman Ayten'e beş var

Ya da Ayten'i beş geçiyor

Ne yana baksam gördüğüm o

Gözümü yumsam aklımdan Ayten geçiyor

Bana sorarsanız mevsimlerden Aytendeyiz

Günlerden Aytenertesidir

Odur gün gün beni yaşatan

Onun kokusu sarmıştır sokakları

Onun gözleridir şafakta gördüğüm

Akşam kızıllığında onun dudakları

Başka kadını övmeyin yanımda gücenirim

Ayten'i övecekseniz ne ala, oturabilirsiniz

Bir kadehte sizinle içeriz Ayten'li İki laf ederiz

Onu siz de seversiniz benim gibi

Ama yağma yok

Ayten'i size bırakmam

Alın tek kat elbisemi size vereyim

Cebimde bir on liram var

Onu da alın gerekirse

Ben Ayten'i düşünürüm, üşümem

Üç kere adını tekrarlarım, karnım doyar

Parasızlık da bir şey mi

Ölüm bile kötü değil

Aytensizlik kadar

Ona uğramayan gemiler batsın

Ondan geçmeyen trenler devrilsin

Onu sevmeyen yürek taş kesilsin

Kapansın onu görmeyen gözler

Onu övmeyen diller kurusun

İki kere iki dört elde var Ayten

Bundan böyle dünyada

Aşkın adı Ayten olsun.