Diyanet FETÖ Raporu: Levh-i Mahfûzda Olanları Görme İddiası

LEVH-İ MAHFÜZDA OLANLARI GÖRME İDDİASI

Gülen, aşağıda alıntılarına yer verilen iki eserinde “Levh-i Mahfuz” ile ilgili şu ifadeleri

kullanmaktadır:

“O, insanın mahiyetindeki latife-i Rabbâniyye’nin doğrudan

doğruya âlem-i gayba açılan bir kapı bulması, o açık kapıdan

vukua gelmeye hazırlanan hadiselere bakması ve levh-i

mahfuzun cilvelerinden ya da kader mektuplarının misallerinden

birini görmesi şeklinde ortaya çıkar.”

“Levh-i mahfuz-i hakikati müşâhede edebilen ve nazarı oraya

ulaşan her veli, Kur’ân’ı orada bütünüyle görüp mütalâa

edebilir.”

Bu pasajlarda şu iki noktaya vurgu yapmaktadır:

1. Bazı insanların Levh-i Mahfûza ve kadere muttali olması mümkündür.

2. Bir kısım insanlar, gayba dair bilgilere ulaşabilir.

Levh-i Mahfûz gayb âlemine ait bir husus olup mahiyeti tam olarak bilinmemektedir. İslam

âlimleri, onun bütün nesne ve olayların ilâhî kalemle yazıldığı Allah’ın tabii ve içtimai

kanunlarını ihtiva eden bir kitap olduğu görüşündedir. Kur’an-ı Kerim’de Levh-i Mahfûz

yerine “kitâb” (En‘âm, 6/38; Kâf, 50/4), “kitâb-ı mübîn” (Yûnus, 10/61; Sebe’, 34/3), “kitâb-ı meknûn”

(Vâkıa, 56/78), “kitâb-ı mestûr” (İsrâ, 17/58; Ahzâb, 33/6), “ümmü’l-kitâb” (er-Ra‘d, 13/39;

ez-Zuhruf, 43/4) terkipleri de kullanılır. Müfessirlere göre Kur’an’da bunlarla kastedilen

şey Levh-i Mahfûzdur. (İbnü’l-Cevzî, V, 450; VI, 189, 481; Fahreddin er-Râzî, XXIX, 237) Söz konusu

âyetlerin genel muhtevasından anlaşıldığı üzere kâinatta meydana gelecek bütün varlık

ve olaylar bu kitapta yazılmıştır. Gökte ve yerde küçük büyük ne varsa, insanların

ecelleri, fertlerin ve milletlerin başına gelecek musibetlerin tamamı Allah’ın ilminde yer

almış ve Levh-i Mahfûza kaydedilmiştir.

Bütün bunlardan anlaşılacağı üzere Levh-i Mahfûz, Allah’ın uluhiyet sınırları içerisinde

bulunan gayb bilgisini içermektedir. Dolayısıyla Levh-i Mahfûzun muttali olunabilecek

bir kitap olarak kabul edilmesi, mutlak gayb bilgisinin birtakım insanlara açık olduğu

anlamına gelir ki böyle bir iddianın dinî bir dayanağı yoktur. Zira âyet-i kerimede “Ana

kitap (Levh-i Mahfûz) O’nun yanındadır.” (Ra’d, 13/39) buyurulmaktadır.