Ofelya, Demirci gibi şiirlerin sahibi şair kimdir? Ofelya ve Demirci şiirinin sözleri

Annenin genç yaşta eşinden ayrılmasının baskısıyla yaşayan Rimbaud 8 yaşında laik bir eğitim sistemi olan Rossat Okulu'na verilir. Daha sonra Sous Les Alleés sokağına taşınırlar ve Sofu olan annesi tarafından dini eğitim de verilen Charleville Koleji'ne verilir. Din dersleri ve Latincesi oldukça iyi olan Rimbaud'a okulda "küçük pis yobaz" adı takılır. Öğretmeni Ariste Lheriter'in destekleri üzerine yazdığı şiire daha çok özenir. O sıralarda Çağdaş Parnasse dergisini okur, Théophile Gauiter, Théodore de Banville, Léon Dierx ve Paul Verlaine gibi şairlerin şiirleriyle tanışır. Charleville'de düzenlenen geleneksel edebiyat yarışmasında birinci olur.

Öksüzlerin Yılbaşı Armağanları (Les Etrennes des Orphelins) adlı şiirini Revue Pour Tous dergisine gönderir ve bilinen ilk yazılı şiiri budur. George Izambard ile tanışıp, fikirlerinden etkilenir. Ofelya, Demirci, İzlenim, Güneş ve Ten gibi şiirleri bu döneme rastlar. Bu sırada çıkan Paris Komünü ayaklanması ve Prusya-Fransa savaşı siyasi çizgisini de belirlemiş olur. Paris'te çıkan La Charge gazetesinde Üç öpücük şiiri yayınlanır. Henüz 16 yaşındayken evden kaçıp Paris'e gider. Bundan sonra evden savaş ortamında 2 kere daha kaçmasına rağmen, perişan hallerde geri döner. Bu sırada Paris'in meşhur kafelerinde şiirler yazıp, çağın sanatı, siyaseti hakkında tartışmalara katılır ve absint içip, afyon yutmaya başlar. En son evden kaçışında, mektup ve şiirle dostluğunu pekiştirdiği dostu Verlaine'nin evine sığınır. Bundan sonraki dönemde yazdığı şiirler olgunluk dönemine ulaşır. 1873'te ilk şiir kitabı Cehennemde Bir Mevsim (Une Saison En Enfer) yayımlanır. Verlaine'nin eşiyle arasının açılması ve Rimbaud ile eşcinsel ilişkilerinin başlamasıyla; Fransa'da dışlanan ikili Almanya ve Belçika seyahatlerine başlarlar. Verlaine, Rimbaud'u Brüksel'de bir tabanca kurşunu ile yaralamasının ardından, eşcinsel ilişkileri yüzünden başları belaya girer. Verlaine kürek mahkûmu olarak hapse atılır, Rimbaud ise serbesttir. 1875'te son kez görüşmelerinden sonra bir daha asla görüşmezler. Bu tarihten sonra da şiir yazmayı bırakır.

Yaşanılan bu aşk serüveni 1995 yapımlı Tutkunun Şairleri filminde ele alınmıştır.

1878'de Marsilya'dan İskenderiye'ye geçer ve bir süre Kıbrıs Larnaka'da Rum, Türk ve Araplara çevirmenlik yapar. Buradaki şirketin kapanmasıyla Afrika'ya yol alır, Habeşistan Harrar bölgesinde, Mısır'ın işgal altında olmasından faydalanıp; kahve, fildişi, deri, ıtır ve zamk üretimi yapan Vianney Bardey firmasında işe başvurur. Asistanlığın yanı sıra silah tüccarlığına başlar, bu işlerden çok para kazanır. Afrika'da geçirdiği günlerde dinini İslam olarak değiştirdiği söylentisi olsa da, somut bir delil yoktur. Daha sonra kalçasında oluşan bir şişlik ve yarayla hastaneye yatar, teşhis Kalça Neoplazmasıdır (bir çeşit kalça kanseri), bu yüzden bir bacağı kesilir. 21 Mayıs'ta annesine yazdığı mektupta hastalığından sinovit, hidrartroz, eklem ve kemik hastalığı olarak bahseder. Bu sırada asker kaçağı olarak arandığı için hasta haliyle zor günler yaşar. Sadece "Jean Rimbaud" ismini kullanır ve kayıtlarda ismi bu şekilde geçer. Aşırı morfin tüketimi ve kanserin yayılması ölümünü hızlandırır. 10 Kasım 1891'de henüz 37 yaşındayken Marsilya'da ölür. Rimbaud'un 10 yılı aşkın çetin çalışmasının toplam ürünü 36.000 altın franktır, 8 yıl yanında hizmetkarlığını yapan Camii'ye 10.000 frankının verilmesini, Isabelle'e vasiyet eder. Marsilya Conception Hastanesinin avlusunda şöyle bir levha vardır:

OFELYA ŞİİRİ

Yıldızların uyuduğu, sessiz, kara

Dalgalarda Ofelya iri bir zambak,

Yüzüyor duvaklı, uzanmış sulara...

-Avcı borularının ezgisinde bak.

Bin yıl geçti, Ofelya yine üzgün,

Uzun sularda kefen gibi akıyor.

Bin yıldır, gündüz gece, deli gönlünün

Hüznünü meltem yellerine döküyor.

Açıp sularda salınan tüllerini

Beyaz göğüslerini öpüyor rüzgar,

Söğütler eğmiş omzuna dallarını

Ağlıyor. Uykulu alnında kamışlar.

Yöresinde üzgün nilüferler bazan

Dağıtıyor Ofelya kızılağacın uykusunu,

Bir kanat vuruşuyla dallar yuvadan

-Salıyor yıldızların altın şarkısını.

Sen ey solgun Ofelya, kar gibi güzel!

Sulara gelin oldun ergen çağlarda!

-Çünkü Norveç doruklarında esen yel

Acı özgürlüğün tadını öğretti sana:

Savuran bir soluk gür perçemlerini

Büyüyordu düşlerinin akışında;

Dinliyordun doğanın ezgilerini

Ağacın, gecelerin yakınışında;

Çünkü boğuk sesi çılgın denizlerin

O tatlı, çocuk göğsüne vuruyordu;

Bir nisan sabahı, yorgun bir atlı senin

Dizlerinde sessizce oturuyordu!

Gök! Aşk! Özgürlük! Bu nasıl düş Deli Kız!

Güneş vuran kar gibi eriyip gittin;

Konuşma, sus! Seviyi bizlere dilsiz

O mavi gözlerinle çoktan öğrettin!

-Ve diyor ki Ozan: Aydın gecelerde

Ofelyam çiçekler devşiriyorsun;

Hep böyle yüz, ak gelinliğinle suda

Dalgalar beşiğini sallayıp dursun.

DEMİRCİ ŞİİRİ

"Gözlerinizi açıp bakın şu Mutsuzlara,

Vahşi güneş altında kavrulup al al yanan,

İnsafsızca ezilen, alınları çatlayan

Mutsuzlara bir bakın! Pek sayın Burjuvalar,

Onlar da sizin gibi insan. Lütfen şapkalar

Çıkarılsın. Haşmetli! Gör, tanı bizler kimiz,

Yeni büyük çağların büyük İşçileriyiz

Evet İşçiyiz bizler. Bu yeni çağda bilmek

Ve çalışmak önemli. Sabahtan akşama dek

Çalışacağız, örse inecek çekicimiz,,

O mutlu yarınların, bilimin avcısıyız.

Savaşını sabırla kazanan insan bütün

Engelleri yıkacak, galip gelecek bir gün

Dizginler ellerinde, bir ata binmiş gibi!

Demir ocaklarının ey görkemli alevi

Kötülüğe son artık! Bilgisizlik çok korkunç!

Bilip öğreneceğiz, ellerimizde çekiç,

Bilineni yeniden gözden geçireceğiz

"Kardeşlerim yürüyün! İleri! " diyeceğiz.

Soylu bir yürek ile sevdiğimiz kadının

Tatlı gülücükleri altında çalışmanın

Ve sade bir yaşamın büyük düşünü kurduk.

Kardeşçe çalışmayı nice özleyip durduk.

Görev aşkı borazan gibi kulağımızda

Çaldıkça, kıvanç dolu, kendimizi nasıl da

Mutlu duyardık bizler; yeter ki o zorbalar

İki büklüm olmaya halkı zorlamasınlar,

Ve ocağın üstünde asılı dursun tüfek...