Kadın olunca özgürleştim

HELİN AVŞAR / GAZETE HABERTURK / HT PAZAR

Seyhan Arman, altı yıl önce ameliyatla kadın olmuş. Ama kendi içindeki kadını tam 10 yıl önce dışarıya çıkardığını söylüyor. Ameliyat küçük bir detay onun açısından, çünkü bu durumun dış görünüşten çok ruhla ilgili olduğuna inanıyor. Seyhan, sokakta her gün karşılaştığımız birçok kadından biri, insan onun yanında “Bu ne biçim kadın” diye düşünmüyor hiç. O da hayatını “Ben

çok şanslı bir transseksüel kadınım, bugüne kadar hiç fuhuş yapmak zorunda kalmadım. Aşık olduğum işi yapabiliyorum, ailemle de aram çok iyi” diye özetliyor. Benim sorularıma yanıtları da aşağıda...

Türkiye’de, “Transseksüel” deyince, hemen gece hayatı ve fuhuş geliyor aklımıza. Bir işyerinde herhangi bir transseksüele rastlamıyoruz. Neden

böyle?

“HIV AIDS” denildiğinde de ölüm aklımıza geliyor. Ama HIV artık ölümcül değil, kronik bir hastalık! Bir taraftan imaj meselesi sanırım, ama madalyonun öteki yüzünde mecburiyet yatıyor. Çünkü problem transseksüel kadınların trans

geçişini tamamlamadan önce başlıyor. Yani aileden dışlanan, toplumdan dışlanan ve eğitim hakkı elinden alınan bir transseksüel birlikte yaşayamadığı ve dışlandığı toplumdan kaçıp göç ettiğinde önüne sunulan seçenek ortada;

seks işçiliği. Çünkü toplumsal cinsiyet diye bir şey var bu ülkede. Kadına sen böyle davranacaksın, erkeğe sen de şunu yapacaksın diyen bu baskı

mekanizması, transseksüel kadını da yönlendiriyor. Güçlü olan ve direnen transseksüel kadınlar, sosyal hayatta yaşadıkları zorluklarla baş edebilirse seks işçiliği dışında başka işler de yapabiliyor ama o da tabii sınırlı meslek kollarında.

İSTEDİĞİM İŞİ YAPIYORUM

Siz hangi işi yapmak isterdiniz?

Ben şanslı bir transseksüel kadınım, çünkü tam da istediğim işi yapıyorum. Evet bu sezon parasızlıktan tiyatroda sahne alamıyorum ama yine kendi

istediğim şekilde sahneden para kazanıyorum, şov yapıyorum. Altını çizerek söylüyorum; ben şanslıyım ama maalesef herkes bu kadar şanslı olamıyor.