Bu bir dış politika yazısı asla değildir!

Aslında ne iyiydi havamız.

İki uluslararası toplantıya katıldık.

Türkiye'nin etkisini, gücünü, gördüğü saygıyı hissettik. Şaka yapmıyorum, gerçekten öyleydi.

Başbakan Erdoğan artık duayen lider. Türkiye, konjonktürün de etkisiyle önemini giderek artırıyor. Bunu hissettik her yerde. Ama gel gör ki, memlekete dönerken iş bozuluverdi birdenbire.

Bu satırları yazmak için klavyenin başına oturduğumda Suriye konusuna girmek, Suriye tarafından düşürülen uçağımızla ilgili bir şeyler söylemek gibi bir niyetim yoktu.

Bu olayla ilgili ne sizlerden daha fazla bilgi sahibiyim, ne de sizlerden daha akıllıca yorum yapacak haldeyim.

Devletin hiçbir yerinden aydınlatıcı bir açıklama gelmiyor.

O yüzden konuya girmek mümkün değil. Bilinen kadarıyla ahkâm kesmek mümkün değil.

Yazacak bir şey bulamadığım için en iyisi size başımdan geçen bir olayı anlatayım:

Birkaç yıl önce bizim yan komşuyla papaz olduk.

Komşu dediysem serserinin teki.

Aslında başta efendi bir adama benziyordu. Selamlaşıyorduk, bir iki kere gidip gelmişliğimiz vardı birbirimize.

Sonra bir gece vakti adamın evinden bir gürültüdür koptu.

Bir baktık, adamın karısı gecelikle bahçede, bize kaçmaya çalışıyor. Adam yakalamış vuruyor kadına. Çocukları araya giriyor, onlara da kötek atıyor.

Ben pijamayla fırladım bahçeye.

"Yahu ne yapıyorsun, kadın dövülür mü ayıp" falan diye.

"Karışma aile işine. Zaten önce o bana saldırdı" dedi.

"Olsun, erkek adamsın kadına vurma" dedim.

"Sana ne ulan" dedi, kadını saçından tutup eve sürükledi. Kalakaldım.

Sonra arada çocukları da dövüyor. Çocuklar bizim eve sığınıyor ama sonunda yine evlerinin yolunu tutuyorlar.

Haftada bir iki evden kadının ağlamaları geliyor.

Bir iki polise haber verdim.

Geldiler ama bir şey yapmadan gittiler.

Bu arada biz de komşuyla iyiden papaz olduk. Yolda karşılaştığımız zaman bile kötü kötü bakıyoruz birbirimize. "Benim karı senden yüz buldu, iyice şımardı. Bu yüzden daha çok dövüyorum" deyip bir de beni suçlu çıkarmaz mı?