Saruhan Hünel ile Aslı Hünel nasıl barıştı?

DARP İDDİALARIYLA YARGILANDIĞI DAVADAN BERAAT ETTİ

Oyuncu Saruhan Hünel darp iddialarıyla yargılandığı davadan beraat etti. Hünel konuyla ilgili; "Vücudumun tüm hücrelerine kadar kadına şiddete karşıyım. Kadın dediğiniz annenizdir, kardeşinizdir teyzenizdir.

Ben onların anlık bir şey yaşadığını düşünüyorum benim olayımdaki gibi bir kıskançlık ünlü olma gibi yan unsurlar olduğuna inanmıyorum.

Benimki planlanmıştı. Bu olay olana kadar bu arkadaşın ismini kim biliyordu. Kimse. Şimdi herkes biliyor. Saruhan 2,5 yıllık davanın ardından geçtiğimiz günlerde beraat etti. Ünlü olmanın yanı sıra terk edilmişliğin verdiği acı da var." açıklamasında bulundu.

ASLI HÜNEL İLE SARUHAN HÜNEL NASIL BARIŞTI?

Aslı 10 yaşında yemek yapmayı öğrendi. Ben küçük yaşta ev geçindirmeyi öğrendim. Babam çalışıyordu. Annemiz yıllarca hastanede yattı. Biz annemi doktor izin verirse yazlıkta görebiliyorduk. Aslı’yı komşularımız yetiştirdi. Komşu anne ve babamız. Onların da çocukları vardı. Onların evine girme önceliği Aslı’nındı… Ben evde babam gelene kadar onu bekliyordum.

Biz kara önlükle okula gittik. Altına bir gri pantolon bir ayakkabım vardı. Geldiğimizde arkamızı toplayacak bir annemiz olmadığı için önlüğü sandalyeye asar, pantolonu halının altına koyardım.

Sabah ütüleyecek kimse yok. Aslı da aynı şekilde. Biz kardeş görünüyor olabiliriz ama aslında Aslı ve ben birbirimizin anne ve babasıyız.

Varken yokluk çekmek daha büyük sıkıntı biz sağlık problemleri nedeniyle bunu yaşadık. Benim Aslı ile küs kalmam, onu dualarımdan çıkaracağım anlamına gelmez. Biz beraber büyüdük. Aynı odada uyurduk çünkü başka odamız yoktu. Herkesin hayatında dönemsel olarak hataları olabiliyor. Önemli olan hatalardan ders alıp dönebilmek.

Aslı Hünel: Abime karşı bir hata değildi yaptığım aslında. O bana koruma iç güdüsü ile yaklaşıyor ben deneyimlemek istiyorum. Abim haklı olarak bunun bana yanlış olduğunu söyledi, ‘sen bunu denersen ben yokum’ dedi. Finalde de haklı çıktı.

Saruhan Hünel: Koruma iç güdüsü benim hayatımda geçmişimden kaynaklı olarak daha fazla. Merminin önüne atlayacak kadar. Onun hayatında yaşayacağı ve onu üzecek şey benim hayatımda travmaya neden olacak kadar sarsıyor beni. Çünkü ben erkeğim, onun bilmediği yüzleri görüyorum. Belki de ben ona çok sert çıktım ve o da bana böyle bir tepki verdi.

Değmeyecek bir şeydi. Aslı’nın eski bir arkadaşlığından dolayıydı. Aslı evlendiği için onu burada anmanın bir anlamı yok. Aslı için iyi bir ders oldu belki de… Ben kızgın değildim. Kızgınlık, nefret farklı şeylerdir. Ben kırgındım. Bana herkes ‘Aslı ile barışsana’ diyordu. Ya ben Aslı ile küs değildim ki… Beni gece arasa yanında olurdum, gündüz arasa yanında olurdum.

Aslı’nın eşi Savaş’ı ben 18 yıldır tanıyorum. Kendi halinde, naif bir çocuk. Aslı Savaş’ı benim vasıtamla biliyor, Aslı da Savaş’ı benim vasıtamla biliyor. Ama herhangi bir tanıştırmam yok. Bana bu ilişkinin evliliğe gideceğini Aslı değil Savaş arayıp söyledi. Benim düğününe gitmemem inat değil, çok üzüldüm çok kırıldım. O kırgınlık döneminde birden bire başımın sol tarafına girdi. Çektirmediğim MR kalmadı. En son ‘küme baş ağrısı’ diye bir teşhis koydular. Strese bağlı. Migren ağrısının 10 katı şiddetli.

Düğün fotoğraflarını görünce Aslı için çok sevindim. Aslı 10 yaşından beri yemek yapan, evi toparlayan biriydi. Çevremde evliliği hak eden nadir insanlardan biridir. Aslı ile evlenen çok şanslı. Bir kere çok merhametli ve iyi bir kız. Çok iyi yemek yapar. El lezzeti vardır.

Her zaman için bulunduğu ortamı derleyip, toparlayan biridir. Elinden tutup güç veren bir kızdır. Merhamet sonradan insanın içine koyulan bir duygu değil. Bana kimler neler neler söyledi. Mahkemelerim oldu. Ben ne basına ne de başkasına hiçbir şey söylemedim. Ben sadece ‘Allah’a havale ettim’ dedim.

Aslı ile davetlerde karşılaşıyorduk ama ben onunla göz göze gelmemeye çalışıyordum. Ama attığı adımdan haberim vardı. Onun canını sıkacak bir durum olduğunda onu Aslı’ya gitmeden engelleyecek gücüm de var çok şükür. Engellerim de… Aslı’nın umreye giderken geleceğini biliyordum ama yine aynı şekilde ‘bakmayayım o tarafa’ diye düşünüyordum. Öyle olmadı…