IŞIL CİNMEN / HABERTURK.COM
icinmen@haberturk.com
Cuma ve Cumartesi gecesi uyumadım. İçki içmedim. Dans etmedim. Fazla eğlenmedim.
Elimde not defteriyle gece kulüplerini dolaştım. “İç beni” diye bağıran Jager shot’lardan bu haftalık özür dileyerek, gecenin çocuklarını gündüz gözleriyle inceledim.
Gündüz kafası, gözlem yapabilmek için ilk şart; çünkü gece sizi bir kere içine alıp, kendine kabul ederse karanlığa sihirli değnek değer ve hayat ışıl ışıl olur. O zaman hüzün bile daha keyiflidir ve gözünüz kimseyi görmez.
Yani Woody Allen’in Midnight in Paris’indeki Gil’in yaptığı gibi, gece yarısı geçen 1920’lerden kalma otomobile atlayabilirseniz, klana kabul edilmişsinizdir.
Gündüz ne kadar sıkılırsanız sıkılın, o kapı size açılmışsa içeride yalnızca eğlence vardır.
Gecenin çocuklarının temel beş derdi vardır:
1. Daha çok gülmek/Acıyı dibine kadar hissetmek
2. Elektrik çarpmış gibi dans etmek/Tüm gözyaşı stokunu tüketmek
3. Yandaki güzel adamı yanına getirmek/karşıdaki mini etekli kadının dikkatini çekmek
4. Tanımadığı/hatırlamayacağı insanlarla o sırada çok önemli gelen konularda konuşmak
5. Yaşadığını hissederek mutlu olmak/yaşamın bir sonu olduğunu idrak ederek “şimdi”yi kavramak
Klan sıkıntıdan ölesiye korkar; eğlence ciddi bir iştir. Her gece Gündüz Vassaf’ın cümlelerine tekrar inanılır: “Yaşam, gecenin konusudur. Kimse bunu öğle yemeği sırasında tartışmaz.”
Onlar, geceyi yaşaya dursun; ben kimler nerede, nasıl eğleniyor turuna çıktım.
Kadınlar nerede en rahat eğleniyor? Nerede en çok tanışma oluyor? 4.00’ten sonra insanlar nereye gidiyor?