Esra Şaşmaz İle Masal Zamanı: Kurabiye Çocuk

Kurabiye Çocuk

Alfenzo'nun evde olmadığı bir gün Maria, yorgun ve bitkin olsa da, kocasının çok sevdiği kurabiyeleri yaparak ona büyük bir sürpriz yapmak istiyordu.

Hemen mutfağa giderek kurabiye yapmak için hazırlıklara başladı. Kurabiye için hamur malzemelerini hazırladıktan sonra önce küçük küçük kurabiyeler yaparak bir fırın tepsisinin içine koydu.

Ardından kalan kurabiye malzemeleriyle de çocuk şeklinde gözleri ve kaşları olan şapkalı, pembe renkli büyük bir kurabiye yaparak büyük bir fırın kabına koyduktan sonra pişmesi için fırına koyuverdi.

Biraz zaman geçtikten sonra pişmeye başlayan kurabiyeler evin içinin mis gibi kokmasına sebep olmuştu. Bu arada eve gelen kocası kurabiyelerin güzel kokusuna dayanamayarak "Hadi karıcım şu kurabiyeleri getir de yiyelim." dedi.

Kurabiyeleri getirmek için doğruca mutfağa giden Maria, fırının kapağını açarak, kurabiyeleri fırından çıkartınca, çocuk şeklindeki kurabiyenin birden ayağa kalktığını gördü.

Şaşkınlıkla elini ağzına götürerek kendi kendine: "Böyle bir şey olamaz." dedi.

Hayal gördüğünü zanneden Maria önce gözlerini ovaladı ve tekrardan tepsideki Kurabiye Çocuğa baktı ama çocuk hala ayaktaydı. "Alfenzo, Alfenzo ne olur çabuk buraya gel." diye bağırdı.

Mutfağa giren Alfenzo da gördükleri karşısında şaşkındı. Kendi kendine bu nasıl olabilir diye mırıldanmaya başladı.

Kurabiye çocuk "Merhaba Anne, baba benim adım Kurabiye Çocuk sizler çok tatlısınız diyerek şarkı söylemeye başladı: "Ben bir kurabiye çocuğum, hem koşar hem zıplarım lay, lay, lay, lay lom."

Yaşlı karı koca "Hele biraz dur yaramaz çocuk" diye seslenseler de, kurabiye çocuk hiç ara vermeden şarkılar söyleyerek açık olan pencereden dışarı zıplayıp, çimenler üzerinde bir şuraya bir buraya koşup durdu.

Kısa bir süre sonrada ortadan kayboldu. Gördüklerinin şokuyla sessiz kalan yaşlı karı koca, gördüklerine bir anlam veremiyorlardı.

O gün hava kararmak üzereydi ki kapıları hızlıca çalmaya başladı. Kapıyı açan Alfenzo, kapıyı çalanın kurabiye çocuk olduğunu görünce sevinçli bir şekilde hemen onu içeri buyur ederek:

"Sen bizim torunumuz olmak ister misin?" diye sordu.

Kurabiye Çocuk "Tabi ki isterim! Benim sizden başka kimim var ki!" diye cevapladı.

Artık beraber yaşamaya başlamışlardı. Her sabah uykudan uyanan Kurabiye Çocuk, Alfenzo ve Maria’nın yanına giderek onların kulağına onları çok sevdiğini fısıldar yanaklarına bir öpücük konduruyordu. Sonra da onların etrafında önce bir dolanır sonrada şarkı söylerdi.

Yaşlı karı ve koca, neşe kaynakları olan Kurabiye Çocuk ile o günden sonra eğlenceli ve mutlu bir hayat sürmüşlerdi. Çünkü Kurabiye Çocuk onlara yalnızlıklarını unutturmuş adeta onların yaşama sevinci haline gelmişti.

Yaşlı karı kocayı mutlu eden Kurabiye Çocuk da onlarla birlikte çok mutluydu.