‘Doktor gibiyim, çok hastam var’

Yanıma gelene kadar iki adımda bir telefonu çalıyor. Malum Hayko Cepkin Kuşadası’nda yaşıyor, insanlar özlemiş. 9 parçalık yeni cover albümü “Beni Büyüten Şarkılar Vol.1”, 1 Şubat’ta raflarda. “Aldırma Gönül” şarkısının klibi dönmeye çoktan başladı. Albümü henüz elime almadım ama vol.2 için şimdiden heyecanlıyım, çünkü yeni albüm demek röportaj demek...

Yeni albümünüzün hikâyesi?

Çocukluktan başlıyor. Babaanneli, dedeli ve büyük halalı bir evde büyüdüm. Herkesin farklı bir müzik tarzı varmış, şimdi anlıyorum.

Yeni şeyler denediniz mi?

Yapılacaksa doğru düzgün bir cover albümü yapılsın diye düşündüm. Yeni olarak klavye sound’lar denedim, gitarla uyumlu ped’ler kullandım. Bugüne kadar çok cover yapılmış ama seslerin yetmediği yerlerde tıraşlanmış; gerçi hakkıyla söylemek zor.

Albümü hazırlamak ne kadar vaktinizi aldı?

Çok eskiden beri planlıyordum. Kafamda az çok düzenlemeleri belliydi.

Neden cover albüm yaptınız?

Stratejik olarak bir beste albümü doğru gelmedi. Zaten bütün dünya single’a dönüyor. Ama ben dört akor altına döşenmiş bir cover değil de gerçek bir iş yaptım.

İnternette satış düşünmediniz mi?

“İnternette yayınlıyor ve satıyorum” dediğinde, ucuzcu görünüyorsun. Radiohead denedi, battı. (Gülüyor.) İnisiyatifi insanlara bıraktığında sistem çöküyor.

Konserleriniz amma doluyor. Nasıl bu kadar seviliyorsunuz?

Zor sevilen biriyim. Üstelik sevilmemek için de elimden geleni yaptım. Şöyle bir sıralamam var; çocukken gözüm düşüktü, farklıydım. Sonra tek gözlü çocuk saçını uzattı ve boyattı, küpeler taktı, dövmeler yaptırdı, değişik müzik yaptı, kan fışkırtan sahne performansı yaptı... Ama fark eden, bu adamı tanımak istedi; araştırdı ve beni sevmek için emek verdi. “Çok yakışıklı, baby face” diyen hayranlarım yok. Hatta çirkin ve gudubet falan... (Gülüyor.) Emek diyorum, çünkü beni ilk günden bugüne takip eden fanlarım var. O zaman 20 yaşındaysa, olmuş şimdi 31.

Konsere geliyorlar mı?

Konserlerde yaş skalası epey yüksek. Eskiden en önde olanlar, şimdi arka kademedeler. Eskiden önde kudururlardı, şimdi eşleriyle efendi gibi dinliyorlar. Şarkım bitince ciyaklamalar olmuyor, “Haaaa” diye sesler oluyor, çünkü benimle yaşlandılar.

Şarkılarınızın verdiği duygulardan dolayı seviliyorsunuz.

Ben duygu aşılamak zorundayım. Ya benimle tartışıyor sinirleniyorlar ya da korku albümümü dinliyor, korkuyorlar. Bir diyalog bu, yoksa niye korkutuyorum, manyak mıyım? Standart bir albüm yapıp “Güzel şarkı” yerine “Herifi dinledikçe korkuyorum” demesi benim için daha önemli.

Kesinlikle. Lisedeyken babaannem sizi dinlediğimde ya da tişörtlerinizi giydiğimde “Korkunç” derdi. Sonra o da sevdi, dinledi hatta biraz önce size selam söylememi istedi. (Kahkaha atıyor.)

Ya, bu bir zafer benim için, Ece! Çok hoşuma gitti bunu duymak. Anlattığın gibi hikâye bende çok; “Annemin selamı var, dedemin selamı var.” Hatta kimisi çocuğu itiyor, kendi fotoğraf çektiriyor.

Sahnedeyken nasıl birisiniz?

Konserde kral benim ve olayı ben anlatırım. Çıt çıkmayacak konserde! Külyutmaz oldum yahu. Konserlerim rahatlatmaya dayalı. “Terapiye geldim” diye gelirler. Doktor gibiyim, çok hastam var. Sonunda zaten şöyle diyorum: Püre gibi gidin evinize.

Gözünüz konserlere gelenlerin üzerinde. Telefonunu elinden ayırmayanlar için ne diyorsunuz?

Bu artık dönemin vebası, yapacak bir şey yok. Telefonu kaldırmış ekrana bakıyor, yanındakine “Abi adam harika ya” diyor. Ulan karşındayım, bana bak! Gözünün gördüğüyle ekranın gördüğünün alakası yok... KISSADAN HAYKO...

Yeni bir dövme yaptırdınız mı?

Uzun zamandır o havaya giremedim. Bozuldum mu ne? “Dövmem geldi yapacağım” diye tutuşurdum, şimdilerde yok. n En sevdiğiniz ses? Arnavut kaldırımında yürüyen kösele ayakkabının tabanının kumu ezerken çıkardığı ses. Yolda köseleli birini yakalarsam bir müddet takip ederim.

Yolculuk etmeyi sevdiğiniz araç?

Kendi kullandığım herhangi bir araç. Tura gidiyorsam minibüsü, mal almaya gidiyorsam kamyonu kullanacağım. Metrobüse binersem sıkıntı! n En son ne satın aldınız? Hard disk. Bittim, her yerim doldu.