Rüyadan uyanma vakti

Maç öncesi kadrolar belli olduğunda Şenol Güneş'in ana planının ne olduğunu düşünmüş, anlamlı bir cevap bulamamıştım.

Burak Yılmaz arkasında Hakan Çalhanoğlu, merkezde kısmen tutucu karakterli tek Okay ve yanında son derece ofansif Orkun Kökçü, iki forvet karakterli kenar oyuncusu ve toplam çabukluğu oldukça düşük bir kadro ile Hollanda karşısına çıkarken ne düşünülmüş olabilir?

Bu beşliyle Hollanda'ya önde basmak pek mümkün değildi. Şenol Güneş derinde Hollanda'yı karşılayıp, sonrasında Cengiz - Burak - Hakan üçlüsüyle çabuk geçiş düşünmüş olabilir. Oysa mevcut kadro özelinde bu da Hollanda yarı sahamıza, set hücumuna yerleştiği zaman ciddi sorunlara yol açabilecek bir tercihti.

Biraz Kenan hariç hücum hattımız top rakipteyken eforlu oyuncular değil. Bergwijn ve Berghuis gibi atlet, hem içe hem dışa kat edebilen iki açık karşısında devşirme beklerimize istikrarlı yardım getiremeyecekleri aşikârdı.

OKAY - ORKUN İKİLİSİNİN ZAAFLARI

Şenol Güneş topsuz oyunda bu kadar olmayan bir hücum hattını çıpalamak için bir de orta sahanın göbeğinde Okay - Orkun ikilisini tercih etti.

Merih ve Çağlar ne kadar öne hamleli stoperler olursa olsun Okay ve Orkun hatlar arasını kontrol edecek, savunmayı çıpalayacak, rakip merkezlerin arkaya koşularını kovalayacak, çabuk reaksiyon veren profilden uzak ayaklar. Sadece savunmada değil topla çıkışlarımız için soru işaretiydi. İki futbolcu da topla seri dönen, ayakları çabuk, hızlı kat edebilen, takımı birden ikiye ya da rakip yarı sahaya taşıyan tipte değiller. Daha 55. saniyede yediğimiz golle de belli oldu. Orkun'un kaptırdığı top, Okay'ın müdahale edememesi, topun bir türlü çıkmaması... Olabilecek en kötü başlangıçtı.

Öte yandan, bu ikilinin hücuma çıkışlardan ziyade oyunun büyük bölümünde topu alması muhtemel Hollanda karşısında yaratacakları defansif zaaflar daha büyüktü. Orkun zaten ofansif bir merkez. Hiç uzun uzun bahsetmeye gerek yok.

Okay da defansif bir merkez gibi görünse dahi tipik bir tutucu değil. Mesela Galatasaray'ın aradığı 6 numara için yeterli atletizmi ve ayak çabukluğu yok. Altyapıda forvet arkası başlayıp önde yeterli sürati ve çevikliği olmadığı için uzun boyu, kalıplı bir oyuncu olması ve pas kalitesi sayesinde zamanla savunma önüne evrildi. La Liga ve Premier Lig seviyesine çıktı ama hiçbir zaman tek başına iyi karşılayan net bir tutucu merkez oyuncusu olmadı. Geçen sene Premier Lig'de forma giydiği maçlarda dahi yanında oyun çok iyi atletler olan, çok enerjik, iki tarafı da oynayabilen Maitland-Niles ve Gallagher ile desteklendi ya da arkasında beşli bir savunma hattı vardı.

Bu kadro tercihiyle Hollanda karşısında sürklase olmamız için 15 dakika yetti. Özellikle yediğimiz 2. golde merkezdeki arıza çok net görüldü. Sadece Klaasen'in girişleri, geç koşuları, ikiye birleri bile bizi delik deşik etmeye yetti. İkinci devre Ozan Tufan girdikten sonra ara sıra futbol oynamaya çalıştık ama maç çoktan bitmişti. Ağır bir mağlubiyet yaşadık.

NEREDEN NEREYE!

Muazzam sonuçlar alarak başladığımız grupta bu mağlubiyete rağmen hiçbir şey bitmiş değil ama sahadaki tüm defolarına rağmen sonuç alabilen, zaman zaman da olsa oyun planı olan Milli Takım'ın havasında Euro 2020'den bu yana gözle görülür bir bozulma var.

Son 5 maçtır kalemizde en az iki gol görüyoruz. Fransa karşısında oyunu tutabilen bir takımdan, en çok övündüğümüz ve majör liglerde forma giyen, uluslararası oyunculardan kurulu savunma hattıyla Letonya ve Karadağ'a 2 ve üzeri farkla üstünlüğü koruyamayan bir takıma dönüştük.

Türkiye'nin sayılı teknik adamlarından biri olan Şenol Güneş stoper Kaan Ayhan'ı sağ bekte, sağ bek Mert'i sol bekte oynatıp rotasyonumuzdaki tek sol bek olan, geçen senenin Süper Lig şampiyonu Beşiktaş'a oynamış Rıdvan'ı kulübede tutmayı tercih ediyor.

İyi oyuncularımız var ama Burak'ın alternatifi yok, Cengiz dışında üretken ve istikrarlı bir kenar oyuncumuz yok, uluslararası seviyede bir defansif orta saha oyuncumuz yok. Demek ki sanılanın aksine yıldızlardan oluşan harika bir kadromuz yok.

Rüyadan uyanma vakti geldi.